Geen overenthousiaste ontvangst. In plaats daarvan een timide Vrouwke, die overduidelijk van slag is, heeft gekotst, aan de schijt is en de poort niet uit wil. Een compleet andere wereld. Je zult maar uit het niets ineens je speelkamaraadje kwijt zijn, waar je net nog mee hebt lopen hollen en dollen. Vijf maanden vol gedeeld enthousiasme en ondeugd en dan ineens overgeleverd zijn aan drie bejaarden. Daar raak je wel van slag of je wilt of niet.
Raar iets, die dood. Nee, de dood is helder. Wat raar is, is het leven. Wonderlijke toestand, die zo patsboem afgelopen kan zijn. Geen batterij verwisselen of motor reviseren. Gewoon met je ogen knipperen en het is voorbij. Ik word daar niet vrolijk van.
En nu? Ik heb opslag een volledig andere hond gekregen. Opzoek naar een nieuwe speelkamaraad? Misschien toch maar ff laten bezinken, voordat ik domme dingen ga doen. Bovendien trek je ze hier ook niet zo uit de muur, al lopen er zat rond. Gisteren nog een troep van een stuk of tien grote honden gezien. Eerst maar fatsoenlijk begraven en zien dat ik en beetje acceptabel door de dag heen kom. Nee, hier heb ik niet om gevraagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten