Vooralsnog gelukkig niet gebeurd, waarvoor ik bang was. Ik ben niet onderuit gegaan. Wat niet is, kan nog komen, maar zo voelt het niet aan. Het is voor het moment meer een kwestie van "Het heeft niet zo mogen zijn." Een beetje een verkeerd tintje, maar daarom niet minder waar. Ik verbaas me enigszins over het gemak, waarmee ik aan deze episode voorbij stap. Maar waarom vraagtekens zetten bij een onverwacht maar daarom niet minder wenselijk verloop?
Een hoop was open en niet ingevuld en is dat dus gebleven en kan eenvoudig op andere manieren gevuld worden. Zoiets moet het welhaast zijn. Mijn afstand, hoe vervelend die eigenschap ook kan zijn, heeft deze keer goed uitgepakt. Het heeft er tenminste alle schijn van. Verder niet te hard roepen, op mijn toeter klappen behoort nog steed tot de mogelijkheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten