Waar beginnen? Spoor leek herpakt maar is alweer bijster. Vanochtend wilde Vrouwke mee naar buiten. Ik blij, totdat ik zag, dat ze eigenlijk geen boodschap had aan mij of de oudere honden. Ze had een duidelijk eigen pad. Liep linea recta in een andere richting dan onze dagelijkse wandelroute. Ze liep naar waar normaal gesproken een regenwaterpoel staat, maar nu niet, daarna naar een soort bron in de weilanden en vervolgens door naar de drinkbakken voor paarden en ander vee. Alles bij elkaar iets van 1,5 kilometer. Overal snuffelen maar niet drinken. De weg terug verdomde ze en heb ik haar moeten dragen.
Thuis, nog steeds een vreemd woord, maar ok, stond ze over de diverse drinkemmers gebogen, maar dronk niet. Voer wilde ze niet, zelfs de melk, die ik haar voerde, liet ze gewoon uit de bek naar buiten lopen. Ze zocht mijn nabijheid en leek te kalmeren.
In de loop van de middag werd duidelijk dat het mis zou gaan. Waaraan zie je dat? Ervaring heb ik daar niet in, maar toch. Ze verstarde, ademhaling werd steeds hijgeriger en haar vacht kreeg iets ongeregelds. Ik zal de verdere details voor me houden. Het duurde nog een minuut of tien en toen stopte ze met ademhalen. Het hart tikte nog een kort tijd door. Afscheid. Weer afscheid. Het heeft geen zin om over het 'waarom' bezig te zijn. Wat maakt het ook uit. Ik heb met het dier te doen. Het doet pijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten