Mmmhhh, zondag en herfst. Een fris en ook fruitig begin. Bij de koffie de 'foute' pot van gisteren met duindoornbessen, die niet uit de duinen komen, omgevuld. Je bent volgens de sterren een perfectionist of je ben het niet. Niet zo interessant voor de pot (of de buitenwereld) alswel tekenend voor mijn snel verbeterende stemming. Een paar weken geleden zou ik het nog als "weinig zinvol, andere keer beter" aan de kant geschoven hebben. Gevaarlijk uitdagend een dergelijke conclusie, maar ik durf 'm aan.
Ergens in een bijna vergeten hoekje maakt, weliswaar met moeite, maar toch, de overtuiging, dat alles uiteindelijk op de goede pootjes terecht gaat komen, zich klaar om op te krabbelen. Het is nog niet de tijd om een zucht van verlichting te slaken, maar ik mag er, volgens mij, rekening mee gaan houden, dat die mogelijkheid het theoretische stadium van zich af aan het schudden is. De phoenix in de startblokken voor een herrijzing.
Het geeft iets poppeligs. En ik kan het maar met moeite onder de duim houden. Dat poppetje mag niet te vroeg uit het doosje schieten. Timing is alles. In de herkansing is het effect vele malen minder. En bovendien staat het zo lullig, als je de uitbundigheid weer onder het deksel gefrummeld moet zien te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten