Drukke nacht. Prachtige dag. Laat ik vandaag de wereld om me heen proberen te vergeten en me concentreren op mijn eigen universumpje en wat ik daar in ondanks alles doen kan. Geen stuklopen op ergernissen meer waar ik toch geen greep op ga krijgen. Laat ik al mijn frustraties en het laatste restje hoop op versnelling in een kaars stoppen, die aansteken en ergens in een hoek zetten. Uit de weg!
Er is meer dan genoeg te doen en ik ga me door niks en niemand meer laten afleiden. Wat moet gebeuren betreft vnl. inrichten en afwerken. Aan het eerste heb ik een hekel en voor het laatste is het te vroeg. Maar maakt niet uit. Misschien geeft het een beter gevoel dan alsmaar voor Jan-Lul met de kop tegen andermans onvermogen op te lopen of me uit ergernis en verveling laten erleiden tot niet terzake doende klusjes voor anderen. Het eind is inzicht en al is er nog steeds niks van te zien, ik ga (proberen) me er niet meer mee bezig te houden. Doen wat ik in de afgelopen vier, vijf maanden al meermaals met wisselend succes geprobeerd heb en iedere keer weer vast is gelopen.
Ik ga het, denk ik, maar bezien als 'mijn tent' ipv 'onze plek'. Volgens mij moet dat beter werken. Geen overleg, geen 'wachten op' meer, geen tussendoor-bezigheden, geen niks van welke vorm van verstoring dan ook. Als het moet, ga ik dit de hele dag door als een mantra opdreunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten