Blijft toch een vreemd gegeven dat mensen bij elkaar trekken, daar bewust naar streven en dan denken dat ze hetzelfde leventje kunnen leiden als voorheen, met als enige verandering wat extra toevoegingen 'voor erbij'. Vooral niks eraf. Als dat kan, graag natuurlijk, maar dan wel voor beide partijen. Ieder zijn eigen leven en dan sluiten die beide levens natuurlijk naadloos aaneen tot één geheel. Ik voel een onstuitbare lachstuip opkomen. Dat lukt je in een LAT nog niet.
Geven en nemen, niet eens rechten en plichten, in overleg, communicatie dus. En dat hoeft echt niet in de vorm van kwartetten. "Geeft jij mij dat, dan doe ik wat meer van zus en een beetje van zo!" Gebalanceerd, oké, maar zonder weegschaal.
Botsingen en vanzelfsprekende eigenschappen, die ineens raar of zelfs naar worden gevonden. Ik snap niet dat iemand zich daarover kan verbazen. Karakterverschillen, opvoedingsverschillen, andere persoonlijkheden, andere gewoonten in keuken en huishouden, nu zelfs compleet verschillende maatschappelijk-politieke achtergronden en al het grootste deel van het leven achter de rug. Ik zou wantrouwig worden als dat vlekkeloos over de bühne zou gaan richting een feitelijk dagelijks samenleven, iets waar we eigenlijk nog steeds niet aan toe zijn gekomen. Kom, ik ga eens lekker in mijn eentje naar de disco, sorry kroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten