Het gaat op en neer, heen en weer, alle hoeken en gaten van mijn leven door in snel wisselende omstandigheden. Geen 'Himmelhochjautzend, etc' maar daarvoor zo snel wisselend, dat het bijna aanvoelt, alsof ik achter de feiten aanloop, op het moment dat ik denk door te hebben, waar ik voor het moment sta. En dat terwijl ik vanmorgen nog op de feiten vooruit dacht te lopen. Het kan verkeren en snel ook.
Ik denk, dat het wel goed komt. Zoals het iedere keer weer goed is gekomen. Het zal iets van nastuiteren zijn. Blij eindelijk weer rust te voelen en net voordat je je er aan over wilt geven, licht iemand of iets je pootje en ga je weer. Op en neer.
Ondertussen alles behalve uitgeteld liggend aan de zijlijn van het leven. Markt bezocht en genoten en de middag aan opruimen besteed. Een niet te onderschatten prestatie die middagactiviteit. Wil er weer beweging in het geheel van de nieuwe leefplek komen, dan moet ruimte gecreëerd worden, waar spullen hun plek kunnen vinden en daarmee weer plek maken voor de inhoud van andere dozen. Een stoelendans, incl. de afvallers. Niet alles zal een eigen plekje vinden èn meer nog, de nog van voor de verbouwing rondslingerende zooi moet nou eindelijk eens opgeruimd worden en niet weer verplaats naar de volgende plek, waar het straks weer in de weg zal liggen. Je blijft hopen. Daarvoor ben je mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten