Tsjoe, verslapen. Dat het kan, als je bijkans om achten in je nest ligt en geen uren ligt te woelen, voordat het zand zijn werk doet. Bovendien geen nachtelijke onderbrekingen, die langer duren dan nodig is om de gevoelloos gelegen lichaamsdelen in een andere houding te draaien. Dat wil meestal wel anders zijn.
Verbazende nachten, zowel die zeldzaam lange, voornamelijke met slaap gevulde versies, als de meer regelmatig voorkomende nachten, waarin mij urenlang niets anders gegeven is, dan in het niets te staren. Beide versies en ervan afgeleide varianten hebben één ding gemeen en dat is, dat ik 's ochtends, als ik besluit, dat ik wakker genoeg ben om op te staan, alles behalve uitgeslapen ben. Zo voelt het tenminste niet aan. Zeg maar gerust nooit. De laatste keer, dat ik enthousiast de dag tegemoet ben getreden, kan ik me niet meer voor de geest halen. Dat enthousiasme komt vaak wel, maar kost ff. Moet waarschijnlijk nog wakker worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten