Het blijft een heen en weer wiebelen tussen tevredenheid en onvrede, voldoening en ergernis, genieten en de wereld om me heen vervloeken. Onhandigheden. Onpraktisch gedoe. Onnadenkend voortzetten wat voorafgaande generaties in compleet andere tijden al deden. Ontbrekende structuur. Onwilligheid qua planning. Vrijwel afwezig voorstellingsvermogen. Deels lokaal gedeelde manco's, deels genetisch dan wel door de opvoeding bepaald, deels eigen verworvenheden. Zoek daar je weg maar eens in. Dat zijn leien dakjes, waar je langs omhoog moet...
Je hoeft natuurlijk niet alles te plannen, maar het on-geplande deel moet wel gepland zijn en niet plompverloren over geplande zaken heen walsen!!
Ik heb niet de illusie, dat ik dit soort zaken nog op de gewenste wijze aan het gewenste brein gepeuterd krijg, maar ik ga het ook niet voor lief nemen. Laveren dus. Een beetje accepteren hier, wat doordrukken daar en er vooral het beste van proberen te maken. Leven, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten