De razernij bedaart beetje bij beetje. Er komt weer ruimte voor de alledaagse werkelijkheid. 'Life goes on', de vloek en het geluk van leven. Verder weinig aan te doen, behalve eruit stappen. Maar daar heb ik al menig beter moment voor voorbij laten gaan. Nee, daar ben ik niet mee bezig. Vrouwke denkt daar anders over. Die ziet ff de lol van het leven niet meer zitten. En daar komt geen projectie bij kijken. Ze kotst haar voer uit, schijt wat binnen is gebleven uit als dikke soep en loopt rond als een dronken zombie. Arm beest. En dan vanochtend lezen dat Europa het 'klonen' van huisdieren toestaat ... Je zou bijna in de verleiding komen. Een nieuw speelkameraadje is de beste oplossing. Alleen is het daar nu niet het goede moment voor. Eerst het leven zijn gang laten hervinden.
Bij mij is het de woede die nog moet verdwijnen. Woede op de oneerlijkheid van het leven. Er lopen hier voldoende kutkeffers rond, die eerder voor een enkeltje hiernamaals in aanmerking waren gekomen dan dit jonge, lieve enthousiasme. Net zoals me nog nooit zo opgevallen was hoeveel dikke en ongezond levende mensen er in mijn omgeving vertoefden, als toen Yoland net gestorven was. Zinloze bezigheid, maar toch. Iets wat je van het hele leven kunt zeggen. Alleen moet je daar niet teveel bij stilstaan. Verder met de wijnmakerij, dus, bijvoorbeeld. Afleiding, veel daarvan en als dat niet meer werkt terug naar de oude vertrouwde paardemiddelen en de rust van slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten