Onthoofd worden, lijkt me geen pretje. Niet voor het lijdend voorwerp en niet voor de nabestaanden. Toch is de ene onthoofding lulliger dan de andere. Neem nu die décapitation van die Franse leraar van alweer de nodige mndn geleden. Blijkt nu, dat het hele verhaal wat er aan ten grondslag lag uit de duim van de leerling te komen, die de boel aan het rollen heeft gebracht. Dat hoofd is volledig ongegrond van het lijf gescheiden.
Leugens, verzinsels met zulke verstrekkende gevolgen. Je zult ze maar op je geweten hebben. Hoe leef je met zoiets verder? Wordt je dan de rest van je leven schreeuwend wakker in de nacht. Komt dat pas op latere leeftijd? Of mis je een paar schakels in je hersenpan, waardoor helemaal niet tot je doordringt wat jouw kwaadwilligheid voor gevolgen heeft gehad?
Is het als iets kapot hebben gemaakt als kind en ontluistert de scherven tegen elkaar aan te drukken? Het hoofd terug plakken kan wel, maar werkt niet. Dank jou verhaal een leven beëindigd zien. Als ik iets mag adviseren .... zoek een hoge brug op en let er wel op, dat je het tot je eigen persoontje beperkt weet te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten