Soms kan ik lyrisch worden van een spaghetti aglio, olio, peperoncino nu was het alsof het instant uit een pakje kwam. Wat het niet deed. De smaak, de waardering, dat is waar het aan schort. Zowel de weg als het doel wist niet op te komen voor z'n belang. Het gezelschap corrigeerde het deels. Zo meteen verder met de aanpassingen in de voorrraadskelder.
Het 'Waar ben ik mee bezig?' bemoeit zich met alles op het irritante af. Rot op. Het helpt niet. Ik impregneer multiplex met lijnolie en tik tussen het drogen door op de toetsen. Ik hik. Slik de stroefheid en klooi verder. Troost is, dat veel erger niet waarschijnlijk is. Stil zitten dus, al is het figuurlijk en het onweer voorbij laten trekken. Straks hangt het spek netjes geordend. Dat is het iets voor vandaag en dan mag ik het verder voor gezien houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten