Kom op. Tijd dat de tuin aangepakt kan worden. Ik roest vast. Mijn stimulans om aan de gang te gaan, laat te lang op zích wachten. De buitentemperatuur heeft nog niks van de voorjaarsverleidelijkheid. Vier, 5 graden zijn geen temperaturen om er eens lekker tegenaan te gaan in de tuin. In het weekeinde lijkt dat te gaan veranderen. Het zou tijd worden. Echt!!
Het heeft zo z'n voor- en nadelen een weersafhankelijke hobby. Met borduren werkt dat anders. Ook met puzzelen. Zelfs met lezen. Tuinieren is als terrashangen. Het kan maar een deel van het jaar. Lockdowns en avondklokken ff buitenbeschouwing gelaten. Misschien straks een tafel en een paar stoelen in de kas zetten. Moet dan nog iets verzinnen voor het kijkgenot. Misschien biedt een boek daar uitkomst om de gaten op te vullen tussen de momenten, dat de buurvrouw voorbij sloft.
Ik loop denkbeelding rondjes om de spieren warm te houden. Scherp en schoon mijn gereedschappen. En heb al twee keer de pootuien door mijn handen laten gaan om de mindere gevallen er tussenuit te halen. Het plannen maakt stokt. De plannen staan in de file. Zolang de eerste paar niet uitgewerkt worden zal de rest op hun feitelijke invulling moeten wachten. Als ze zouden kunnen grommen zouden ze het doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten