Gisteravond in een boek verzeild geraakt. Niet geheel onvoorzien. Het hing al een paar weken in de lucht. Geen zware kost. Herkauw nog steeds de restanten van Albinati's Katholieke School. Geloof niet, dat ik dat boek ooit ga uitlezen. Iets lichters genomen. Geen literatuur maar ook geen kwartjes-roman. Iets ergens er tussenin.
Woorden stofzuigeren. Natuurlijk Duits. Iets over een vrouw die na bijna twintig jaar wordt ingewisseld voor een bijna twintig jaar jonger exemplaar en daar maar niet over uit kan komen. Veel herkenbaars, wilde ik zeggen, maar ik heb nooit in een dergelijke situatie gezeten. Veel Frankrijk, veel Parijs, dat maakt het sowieso herkenbaar. En het feit dat ik me zoiets niet kan voorstellen zal de herkenbaarheid alleen maar ondersteunen.
Na zoveel jaren van de een op de andere dag alles wat je hebt aan de kant schuiven en -letterlijk- opnieuw beginnen. Het overkomt zulke mensen, als je ze geloven moet. Ik geloof daar niks van. En dan bedoel ik niet het gerouleer onder de 'sterren' van deze wereld, die met veel hoempapa elkaar het Ja-woord geven en een paar weken, mndn of hooguit twee jaar later weer uit elkaar gaan. Die moeten gewoon niet trouwen, tenzij het om het feest gaat. Nee, gewoon die mensen die zeggen bewust voor elkaar te kiezen, samen oud te worden etc. en dan gaande het traject afhaken, omdat het teveel moeite kost om die keuze gestand te doen. Ach, iedereen zoekt het ook maar uit. Het zou mijn manier van doen niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten