Zeven uur en een verlaten, reukloze keuken. Ik kan me niet herinneren, dat ik beloofd had te koken. Waar is iedereen? In de tuin? Dit gaat weer een latertje worden met opgewarmd en door en door verkookt oud eten of een vers omelette met brood en vleeswaren en tomaten uit de tuin. Eén ding is me de afgelopen maanden duidelijk geworden, maar hoeft niet keer op keer bevestigd te worden: Ik heb geen keukenprinses aan de haak geslagen. Niet qua organisatie van het werk, niet qua onderhoud van de keuken en ook niet qua koken. Dat laatste gebeurt zonder interesse, om van fantasie maar te zwijgen. Het betreft acceptabele maagvulling met een variatie, die je op de vingers van één hand kunt tellen.
Deels mijn eigen keuze, maar desalniettemin zijn daar grenzen. In de afgelopen maanden is het eten en koken afgezakt tot niveau studentenflat en zelfs daar was de creativiteit groter. Je gaat er niet dood van, maar dat ik buiten de deur zelfs in het simpelste restaurant beter eet dan thuis, is lang geleden. Al zijn de meeste restaurants hier ook geen creatieve lichten en lopen ze zelden over van de variatie. Het is kip, varken en een beetje rund. Gebakken, gegrild of gestoofd. En dat met de welbekende riedel bijgerechten met aardappelvariaties of tomaat-kool-komkommer varianten. Men is daarbij zeer ingenomen met de Roemeense keuken aangevuld met wat Italiaanse gerechten van de categorie pizza en pasta.
Het speelde kort geleden al op, maar, of ik het nou in deze setting zie zitten of niet, het wordt tijd om zelf weer te koken en de tijd te hebben cq te maken om van het eten te kunnen genieten..... Indien nodig door en voor mijn eentje. Eten is meer dan voedselvoorziening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten