Twee dagen werk. Leuk werk, na de opstartergernissen en voor de verzendperikelen. Het deel, dat in mijn handen lag, is sneller gepiept, dan ik dacht, dat het zou gaan duren. Vierhonderd foto's van de fotograaf en nog een, weet ik hoeveel 100'den plaatsjes van enthousiaste gasten. Het kostte enige overtuiging om het spul op Cd, Usb-stick of in de e-mail te krijgen. Of Facebook het ook doet, weet ik niet, en wil ik ook niet weten, want ik zit er niet op en ga er voor een paar foto's ook geen account aanmaken. WhatsApp daarentegen knijpt de foto's zwaar af voor ze verstuurd worden. Nu hoefde ik ze niet allemaal op 10 tot 16 Mb per foto, zoals de bestanden van de fotograaf, maar 50 of 60 Kb, tot wat WhatsApp ze verfrummeld, daar zat ik ook weer niet op te wachten.
Eén moment van de drie dagen, die de trouwerij heeft beslagen, is me ontglipt. De fotograaf was er niet bij. Leek ons en hem niet zo zinvol. De foto's, die door anderen zijn gemaakt, zijn echter of technisch slecht of qua smaak niet te verteren. Jammer. Ik heb nog één mogelijkheid. Misschien lukt het toch dit gaatje gedicht te krijgen. Net zo als er ook iemand de discipline opgebracht heeft om alle gangen van het menu op de foto te zetten. Dat heb ik maar tot gang drie, of zo, weten vol te houden. Daarna is dat voornemen me compleet ontschoten.
De geschiedenis is nu dus vastgelegd. Of is het, dat de gebeurtenis is vastgelegd voor de geschiedenis? Nu de boel ff laten bezinken en over een paar dagen kijken of er niet nog vanalles aan veranderd moet worden. In vier de vijfde instantie oogde alles zeer naar tevredenheid. Kijken of dat in zesde instantie ook zo is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten