Weer ff genoeg voor andermans karren gespannen geweest. Terug naar mezelf, mijn eigen wensen en werk. Genoeg tijd tekort, geen behoefte aan al die meer of minder wilde en vooral ongeorganiseerde plannen. Ok, die pruimenbende hangt nog in de lucht, dat zou nog wel 'ns ècht leuk kunnen worden, maar dan hou ik het voorlopig voor gezien. Allemaal leuk en aardig, zou kunnen tenminste, als de verdere rest, incl. binnenplaats, logeerplek, schuren en tuin zijn wat het moet worden. Kortom over een jaar of twee.
Merkte vandaag aan alles, dat ik over mijn grenzen ben gegaan. Niet fysiek, wel wat de rest betreft. Vroeg mijn nest in, dus. Aan het eind van de middag al geprobeerd om te ontspannen op de keukenvloer. Maar met vier honden en een vrouw is je nauwelijks een paar aaneengesloten minuten rust gegund. Toch wil ik die ff hebben. Even alles terug op z'n plek laten vallen, me achter de oren krabben, diep ademhalen en verder op de gewenste weg.
Ik snap werkelijk niet hoe mensen als koploze kippen van de ene
oprisping naar de andere kunnen hollen. Ja, het geklaag, dat ze nergens
tijd voor hebben, dat snap ik. Dat alles over het algemeen maar half
wordt gedaan, snap ik ook nog. Maar dat je ook dingen niet kunt doen,
omdat andere zaken dan nog langer blijven liggen, dan ze nu al doen, dat
snappen zij dan weer niet. En of dat nou zo ontzettend Roemeens is,
daar begin ik aan te twijfelen. Volgens mij meer een familietrekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten