De jonge garde ingesloten. De deuren naar de tuin open. Stront ruimen. Tomaten plukken. Prei trekken. Bij achten en voor het eerst zoiets als rust vandaag. Een dag waarop met zorg opgebouwde huizen weer een keertje weinig meer consistentie blijken te hebben, dan wat los op elkaar gestapelde kaarten. Je ziet het bouwwerk in elkaar zakken, kunt daar weinig anders mee, dan je kwaad over maken en weet direct dat dat verder niks gaat oplossen. Wil je een betere definitief voor 'frustratie'?
Weken voor nop ergens mee bezig geweest. Terug naar "Af" en natuurlijk weer zonder die 200, wat zal het inmiddels zijn(???), euro.
Terug naar mezelf. Terug naar iets van een reële planning. Hamer, beitel, hakken en zien waar we uitkomen. Missers accepteer ik alleen van mezelf. Dus: Als het moet, moet het maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten