Nog weinig van de gewenste normaliteit te merken. Vandaag maar (weer) eens lijstjes gaan maken en dat niet alleen voor mezelf. De dingen zijn helder, als je er een moment bij stilstaat. Maar besteedt je die aandacht niet, dan zakt alles snel weg en ben je de greep op het geheel zo kwijt. Een greep, die wel handig is, maar waarvan de noodzakelijkheid voor het grootste deel ontbreekt. Dan krijgt je iets freewheelends en is 'morgen' altijd weer de beste dag om eindelijk een begin te maken met wat allang gebeurd had kunnen zijn. Ik raak geïnfecteerd. Het is de bekende pek, die overal plakt. Nu zijn ze toevaligerwijs letterlijk bezig met asfalteren in het dorp, maar die pek bedoel ik niet.
Je tijd zelf in kunnen delen, klinkt zoveel malen mooier dan het in praktijk uitwerkt als er dingen zijn, die, of je nou wilt of niet, wel moeten gebeuren. De zelfdiscipline kan niet opgeborgen worden op zolder. Is misschien zelfs belangrijker in een situatie van volledige vrijheid, dan als je ingesnoerd zit in een struktuur van verplichtingen. Je hebt geen 'stimulerende' sancties, moet het doen met het stoten van je neus als je weer een keertje vergeten bent te doen wat wel handig was om gedaan te hebben. Zoals bijv. hout binnen opstapelen, voordat het voor de zoveelste keer nat wordt door de regen. En zo is er meer, veel meer. Tijd voor personeel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten