Moe. Twaalf uur in de benen en moe. Waar zijn de dagen gebleven, dat 20 uur geen enkel probleem was? Scheelt toch mooi bijna een dag. Ok, een beetje veel aan mijn kop en ook geen spoor te bekennen van de gewenste stimulansen. Of zijn dat stimuli? Mooi meegenomen, dat ik de vele uren in bed tegenwoordig voornamelijk slapende doorbreng. Toch voelt het een beetje als een geluk bij een ongeluk. Er staat zoveel op de rol en niks daarvan kan slapend tot stand gebracht worden. En dan heb ik het nu niet over het klusgedoe maar over de avondvulling.
Een goeie koffie, eerst verkeerd en vervolgens straight, een muziekje en de wip kan door naar de andere kant. Zou ook hier kunnen, als ik met nog meer spullen zou gaan slepen, dan ik al gedaan heb. Dat is nou net niet de bedoeling. En dat was eerst al vervelend en nu dus blijkbaar slaapverwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten