Mooie tijd om me voor de zoveelste keer voor te nemen, die verhuisadministatie compleet af te handelen. Ik blijf het ontlopen, al zou ik geen enkele zinnige reden voor het 'Waarom' weten aan te voeren. Een aantal weinig interessante maar blijkbaar irriterende staartjes liggen te wachten om gedaan te worden. Belasting, bijvoorbeeld. Misschien zegt dat al genoeg! Toch maar eens doen, dus, lijkt me zo.
Die administratieve sleepgevalletjes en nog wat dingetjes hier in 24 zoals het persen van een klein deel van de pruimen en het pletten van de druiven in de aanloop naar de wijnproduktie. Als de pruimen niet al te lang hebben gestaan. We zullen zien. Ik wil mijn handen èn hoofd vrij hebben voor nr 13. En dat is hard nodig ook, wil ik niet de hele winter overgeleverd zijn aan het heen en weer lopen tussen een oververwarmd ouderlijk en een koud eigen huis. Een idee, dat in de buurt komt van een nachtmerrie.
Anderzijds probeer ik me niet drukker te maken dan nodig, als mijn inzet steeds maar weer geen vooruitgang oplevert. Alles schuift en schuift maar voor me uit als een fata morgana, dat je in beweging weet te houden. Af en toe heb ik bijna de neiging om te denken "Van mij hoeft het niet meer!". Maar als ik bedenk wat dat zou betekenen, schrik ik me zo'n hoedje, dat ik mijn gedachten snel de oude vertrouwde richting van "Volhouden en Doorzetten" opstuur. Liever bijstellen dan afstellen, het idee alleen al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten