Het laatste 'oude besjes'-uitje voor deze zomer: Brasov. Sukkelen met moeders en uitgeput op een terrasje neerploffen van wege het moordende tempo waarin we ons verplaatsen. Voor anderhalf uur munten in de parkeerautomaat gestopt en eigenlijk weer retour voiture moeten, terwijl de koffie nog opgediend moet worden.
Laat ik vieren, dat ik nog leef. Ondanks het goede weer en het redelijk rustig verkeer op de weg, heb je ook op zaterdagochtend de nodige malloten op het asfalt. Inhalen als het zelfs met het acceleratievermogen van een Ferrari nog twijfelachtig is, blijft toch een soort sport hier te lande. Dat het toch wonderlijk vaak goed gaat, ligt niet aan de inhalende bestuurder, maar aan de alertheid van de overige weggebruikers. Zo dook vanmorgen een tweetal auto's voor me een tegenligger blind de berm in, omdat een achter mij vandaan gekomen inhaler het verdomde om rechts in te voegen. De beste man in de berm mocht blij zijn, dat de berm hard en vlak was, zonder de vrijwel overal elders aanwezige watergoten... en ik, dat het niet tot een kettingbotsing is gekomen. Dan is zo'n schuifelende oudje een stuk overzichtelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten