De stad was niet het reisdoel. Hier moesten enkel flappen worden getapt. Een beetje sfeer proeven kon daarbij natuurlijk geen kwaad. Het doel was de hogerop gelegen wintersportplaats, waar we zelf kort geleden voor een nacht zijn neergestreken. Iets met herinneringen aan de studententijd in dezelfde stad en een eenmalig bezoek van de ouders met een uitstapje naar dezelfde plek, hetzelfde restaurant en misschien wel dezelfde tafel. De halve meter stukken boomstam, die als kruk dienst doen, hadden in de communistische tijd geen zachte zitting van schapenvacht en het hekwerk buiten was toen anders, authentieker, van gevlochten takken.
We praten toch gauw over meer dan 35 jaar geleden ... en dan zulke details?? Of de live-muziek er toen ook was, weet ik niet. Nu wel en die tikte ff hard aan. Waarom en of het nou door de muziek kwam, weet ik niet, maar ineens zat ik tegenover twee huilende vrouwen aan tafel. De oudere verbeet zich iets beter dan de jongere. Hier werd iemand gemist. Overleden in juli 2007 aan een hersenbloeding. Een man, die na zoveel jaren nog dit soort emoties weet los te maken, had ik wel willen leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten