Feestje. Als je dan uitgenodigd wordt om 08:30, dan heeft dat voor mij iets weinig geloofwaardigs. Kan het wel op een school zijn, maar toch. Op koffietijd verschijnen mag dan wel raar vroeg lijken, arriveren na eleven was duidelijk veel te laat. De tafels waren goed geschooid maar iedereen zat er nog. Hartelijk welkom, daar niet van, en nog meer dan voldoende over om een kleinschalig ontwikkelingsproject in eigen land of de derde wereld van voedsel voor een dag of drie te voorzien. Natuurlijk ook veel drank, zowel fris als sterk.
Met dat laatste denken ze altijd mij te kunnen vangen. Helaas voor hen, ben ik sterker gewend. Dit vocht kwam nauwelijks boven de 40% uit. Wel lekker, maar, eerlijk gezegd, slappe hap. Een uur of twee, vleeswaren, kaas, brood, mayo-rijke salades en het dubbele aantal borrels verder had ik niet echt het idee, dat ik drank achter mijn kiezen had. Verder ook niet belangrijk want ik was niet de Bob.
Belangrijker was het om al die mensen bij elkaar te zien en te beseffen, dat meer dan de helft van deze lui ieder jaar weer moet hopen, bidden en vechten voor hun plekje. Voor een deel zelfs nu nog niet zeker van hun plek voor het komende jaar. In het ideale geval worden ze geholpen door de schoolmanager maar vaak ook niet. Het gaat om graden, bevoegdheden, examens en gewenste uren. Ik maak het nu drie jaar van afstand mee, maar volgens mij is het verkrijgen van een vluchtelingenstatus in Europa stukken eenvoudiger dan een simpele onderwijsbaan hier ter plekke. En iedereen maar vrolijk wezen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten