Pruimen, pruimen en nog eens pruimen. Alles staat in het teken van deze potentiële drankvrucht. Vandaag de hele dag druk bezig geweest met voorbereidingen. Dikke duizend kilo pruimen stop je niet zomaar in je zak. Gisteren leek het nog even fout te gaan. Maar het snotteren en niezen is tot een dag beperkt gebleven. Morgen moet het dus gaan gebeuren. En waarschijnlijk zondag ook nog. Ik heb werkelijk geen idee over welke omvang qua werk we dan praten. Twintig á 25 zakken van een kilo of 50, dat snap ik nog wel. Maar in hoeveel tijd je de bomen geleegd en de zakken gevuld krijgt, daar kan ik me moeilijk een beeld van vormen.
We zijn morgen met zessen, of eigenijk 5,5. De eigenaresse heeft ooit een hersenbloeding gehad en kan haar linker (?, ik twijfel over de kant) lichaamshelft, maar met moeite en zeer ten dele gebruiken. Wat haar niet afhoudt van een zeer actief bestaan. Zoiets als met de rollator in de moestuin. Geen geklaag of gezeur, gewoon doen. Bewonderenswaardig. Het is een kwaliteit, die in het westelijke deel van Europa lang en breed verloren is gegaan. Bij de eerste scheet, die je dwars zit, rol je in overheid's armen en kunt dat geaccepteerd de rest van je leven volhouden. Deze mensen zouden dat niet eens willen.
Maar nu dwalen we af. Pruimen, dus. Veel pruimen. Heel veel pruimen. En als alles goed gaat drank genoeg t/m de begrafenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten