Wat brengt een ruim 80 jarige, die als ze loopt haar rug in een hoek van 90º op haar onderstel heeft staan en haar linker lichaamshelft maar moeizaam kan gebruiken als nasleep van een herseninfarct, ertoe om van vroeg in de ochtend tot bij negenen in de avond al schuifelend bezig te zijn met kippen, varkens voeren, aardappels rooien en straks maiskolven oogsten en strippen, ondergoed naaien, koken en de koestal uitmesten??
Ik kan me natuurlijk vergissen, maar ik heb niet het idee, dat het haar grootste hobbies zijn. Zou ze de betekenis van het woord 'hobby' überhaupt kennen? Is natuurlijk prima om bezig te blijven, maar dat kan ook op een hoop minder zware en leukere manieren, zou ik denken. Maar wie ben ik in deze?
Als ze zichzelf water of iets anders uit een fles inschenkt, moet ze het kopje op de grond zetten om het uit de fles te vullen. Opstaan van een stoel vereist een paar keer op en neer veren, loskomen van de bedbank, waar ze meestal op zit, gaat met een nog uitgebreidere aanloop gepaard.
Zien doet ze ook niet meer als de beste en dat in een half onder de grond gelegen keuken met kleine ramen en minimale verlichting. Het maakt zaken als koken en afwassen tot handelingen waar een aardige portie gokwerk aan te pas komt. Nu is schoon ook een vorm van vuil maar is het hier toch meer het vuil dat voor een vorm van schoon door moet gaan. Over het fornuis en de pannen ga ik maar niet beginnen. Het is niet makkelijk om dit allemaal zo te bezien, maar ik ga me er ook niet tegenaan bemoeien. Dat is een dagtaak, mocht het daar al in lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten