Ik mis de afwisseling, het speelse. Het is te monomaan. Pleonasme. Soit. Voor dit continue gedram heb ik LpM niet verlaten. Hier in blijven hangen levert weinig meerwaarde op. Dat had ik in Frankrijk ook èn nog veel meer, wat ik hier moet missen. Ruimte. Vrijheid. Ongestoorde vrijheid. Een netwerk van plekken geschikt voor elk denkbaar moment. Een taal, waarin ik voor andere verstaanbaar was.
Leg het maar eens uit! Zelfs of eigenlijk 'vooral' de meest voor de hand liggende persoon snapt er eigenlijk geen biet van. Kom je in een situatie terecht, die zo bij je ergste nachtmerries kan worden ingedeeld, tref je iemand die eigenlijk nooit iets anders gewend is geweest. Toeval? Ik zeg "Ja" maar ken de nodige gekkies, die me daar geen gelijk in zullen geven. Maar het is wel frappant en meer nog irritant.
Probeer ik uit te leggen, wat me zo dwars zit in de manier, waarop alles loopt, kijk ik in een gezicht, dat niks anders uitdrukt dan "Waar maak je je druk om? Het duurt ff en uiteindelijk komt alles goed." Dat je bijna een jaar moet wachten op het verplaatsen van een paar honderd dakpannen, is dus niks bijzonders. Dat daardoor een hoop andere zaken als het grondwerk van de buren, de aanleg van een binnentuin en de constructie van een bbq ook allemaal meer dan een jaar vooruitgeschoven worden .... "Ach, werkelijk? Sorry, niet aan gedacht!!" Nee, al dat denkwerk is blijkbaar aan mij uitbesteed. Voortslepende inzichten! Een beetje moeilijke constructie, want het is allesbehalve mijn hobby om voor anderen te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten