Weer vroeg in de benen .... Het gaat nog eens wat worden met mij. Heerlijk zo'n lange dag voor de boeg en geen enkele directe noodzakelijkheid, die op me wacht. Lekker alles naar eigen keuze, behalve dan de honden. Maar dat is geen straf. Zin in wat stadse drukte. In de loop van de week is een boodschappenlijstje aangegroeid met niet te verkrijgen wenselijk- dan wel noodzakelijkheden. Kan ik twee vliegen in één klap, ja wat? Raken? Slaan? Pletten? Scoren? Maakt het wat uit? Nee, zoals het meestal niks uitmaakt. Een eigenschap waar men hier meester in is. Wat vandaag niet lukt kan morgen geprobeerd worden. Ik denk, dat dit gegeven geldt voor ongeveer 95% van alle bezigheden en 100% van de mensen minus mij. Voor die andere paar procent, die wel nauw luisteren qua moment, wordt ook werkelijk al het denkbare uit de kast getrokken en in de benen gebracht. Het zijn oprispingen in een verder rustig voortkabbelend beekje.
In de stad dus ff gecontroleerd stoom afblazen, voordat de druk zijn eigen uitweg zoekt. Een middag is krap an, maar waarschijnlijk voldoende om het komende weekend door te komen. Een mooi graadmeter zijn die stadse vluchten voor de mate, waarin ik vrede heb met mijn plek op het platteland. Was het in Frankrijk al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten