Een voet waar ik maar met moeite op kan staan. Een rug waarin nog steeds een paar verrekte spieren niet naar behoren willen functioneren. Een overhoop liggend afvoerkanaal. En een opgezwollen hand als gevolg een stel overactieve mieren, die ik gisteravond liggend in een weiland te laat in de gaten had .... en dan het grootste deel van de nacht wakker liggen. Dat is geen leien dakje, waarlangs je naar beneden glijdt, dat is een met groene zeep ingesmeerde helling waarlangs je omhoog wilt. Dat kan geen spetterende dag worden vandaag.
Gelukkig weinig voorgenomen. Enkel een nieuwe poging tot inzicht in de werking van het ziekenhuis/privékliniek gebeuren. Moet tenslotte iets van een controlecircuit weten te regelen. Weten wie, wat en waar in het geval iets misgaat. Een enigszins bekende kop boven je bed als houvast op dat soort ongewenste momenten, is nooit weg.. Hoewel, ook in Frankrijk bleef dat beperkt tot een paar minuten eens in de twee, drie dagen. Waar je het feitelijk mee moet doen cq treffen zijn de verpleegsters en assistenten. Maar toch.
Na de onvrijwillige er-/aanvaring in mei met reguliere ziekenhuiswezen, nu vrijwillig naar zoiets als een privé-kliniek. Zien welke indruk die tent, hun service en misschien zelfs zoiets als klantvriendelijkheid, op me maakt. Straks meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten