ZzZ

 Ik beken.
 Ik zeur.

 Eindeloos interessant verhalen over zoeken naar iets of iemand is mij niet gegeven. Niet alleen mijn verhalen lopen spaak, het verhalen over mijzelf is geen ander lot beschoren. En toch is het anders.

 Een verhaal kun je stoppen. Pino ben ik niet achterna gegaan. Voor een deel hang ik nog steeds in Umbrië rond of probeer Yoland te begrijpen, zoekende naar zichzelf in Utrecht. Ook het hakken in wildgroeiend struikgewas zou ik morgen kunnen hervatten, zonder dat de gepasseerde tijd invloed heeft op het gebeuren. Ik zou zelfs een alter ego kunnen creëren en dit zoveel mogelijk in de pas met mezelf laten lopen. Maar het moment, dat ik het bestaan van mijnsgelijke in het leven roep, plaats ik de creatie naast de werkelijkheid. Geeft hem meer vrijheid, dan ik ooit zal hebben, maar ontneem hem tegelijkertijd .... Ja wat? Een hoop, maar hoe vat je dat onder één noemer?

 De vloek annex charme van de vergankelijkheid? De waarde van ontbrekende vrijblijvendheid? De kick van onontkoombare keuzes? De uitdaging nooit echt terug te kunnen, altijd verder te moeten in het onbekende??

 Over de afgelopen 7 jaar zou je meerdere boeken kunnen schrijven. Parallel of opeenvolgend à la VanderHeijden in een niet eindigende trilogie, maar of je daarmee in de buurt van de werkelijkheid zou kunnen komen? Misschien. Misschien in de buurt. Of meer 'n buurt! Maar dat wil ik nieteens. Ik wil de boel afsluiten, opruimen, wegzetten. Een streep trekken, de balans opmaken en met het restant aan leven en goed opnieuw beginnen aan wat afgehakt is; een goed leven met een tevreden gevoel. Volgens mij is het tijd voor een borrel!!