Wensenpakket

 Geen zin om te doen wat gedaan moet worden, dwalen mijn gedachten af. Wat zou ik nou willen doen, als mij alles vrij zou staan. En waar?

 Zoals altijd begint het vanaf de andere kant. Eerst eens wegstrepen waar ik niet warm van wordt. Niet op een boot rondhangen, hoe luxe, klein, intiem èn met personeel het ding ook verzorgd is. Geen heen en weer gereis over de wereld. Qua seizoen is ook de tuin ff zijn aantrekkingskracht kwijt. Was het hier al warm te stoken geweest, zou ook het boek voor de haard met glaasje erbij het niet zijn.

 Een eindje rijden? Neuh. Inkopen doen? Neuh. Koken? Neuh. Lopen? Mmmja, misschien. Kijken? Al beter. Stad? Nou komen we in de richting. De plek maakt verder niet zoveel uit. De ervaring leert echter, dat dit na enige dagen misschien niet verveelt maar wel een leeg gevoel geeft. Dus wat meer? Schrijven? Mmmeu. Kletsen? Mmmeu. Iets doen, maken, realiseren. Dat is beter, maar wat?

 Ik zou het vooral eens moeten doen. Het is in de afgelopen jaren zo'n verheerlijkt beeld geworden, dat het een terecht vraag is, wat er in werkelijkheid van zou overblijven. Toch geeft ik het een goede kans. Koffie drinken, krantje lezen, in boeken neuzen, onder de mensen zijn, lunchen, door de stad struinen of in de tuin bezig zijn, koken, eten in gezelschap, wat klooien in de digitale wereld en plat zonder de irritatie, dat wat de volgende dag moet al staat te dringen.