Een dagje fysieke inspanning, die het bewegen van de vingertoppen overstijgt, doet wonderen voor de nachtrust. Opendeur die nauwelijks opener kan, maar desondanks toch ff afwachten of het de komende nacht niet tot een compenserende tegenactie leidt. Plannen om vroeger met de dag te beginnen zijn dus mislukt. "Verslapen" zou ik jaren geleden gezegd hebben. Tegenwoordig heet dat gewoon: "van de verdiende nachtrust genieten".
Verslapen is trouwens iets, wat ik niet vaak heb gedaan in mijn opleidingsperiode noch in mijn werkend bestaan. Ik zal niet 'nooit' zeggen. Vagelijk hangen wat beelden daaromtrent in mijn hoofd. Echt verslapen heb ik me vreemd genoeg tot tweemaal toe op het moment, dat een bezoek aan de tandarts op het programma stond. De tweede keer moest ik -terecht- gewoon dokken en heb dat nog jaren moeten horen. De beste man mag blij zijn, dat ik die dag mijn nest niet uitgekomen ben. Mijn adem had een hoog verdovingsgehalte en vormde een regelrecht explosiegevaar. Als er ooit momenten zijn geweest, waarop de term bloedvaten een eufemisme was, dan is dat toen wel geweest, zoveel alcohol stampte die ochtenden nog door mijn lijf.
Van die uitspattingen van toen kan ik nu rustig een week lang dronken worden. Misschien nog wel langer. Alles wordt minder, als je het niet meer oefent .... If you don't use it, you lose it!! Een feit dat de komende jaren ongetwijfeld met enige regelmaat mijn pad zal blijven kruisen, tot er niks meer te 'usen' valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten