De hoeveelste vrijdag de 13e is dit van het jaar? De derde? Het begint een beetje te vervelen. Ladders, katten, helmen, spinnen, zout, kruisen ... We laten de flauwekul maar links liggen vandaag. Koud, droog en zonnig kan het een hoop kanten op. Na een Lazarusrijke nacht, die desondanks de nodig rust heeft gegeven, weer in de beentjes van alledag. Buiten, binnen. Vegen, poetsen. Maaien en zuigen. Bladeren en hondenharen.
Van harte gaat weer niks. Voor de afwisseling maar eens het gevoel uitschakelen ipv het verstand op nul zetten. Gewoon door, zoals afgesproken met mezelf. Belangrijkere afspraken bestaan niet. Bezig blijven. Iedere dag weer. Een gezonde portie afzien is niet verkeerd! Allemaal blabla en gelul, maar dat is het ook als ik me niet in mijn eigen nekvel pak. Misschien nog wel meer zelfs.
Het schiet allemaal voor geen meter op en ik word met de dag ongeduldiger. Telkens met een vergrootglas in de raarste krogten van mijn zijn op zoek gaan naar een vagelijk vermoeden van zingeving ter stimulans van het bezig zijn in mijn huidige bestaan, is ronduit strontvervelend. Doen we nog een open deur? Ik ben het zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten