Alles jojoot. Op, neer of afhankelijk van het gezichtspunt: heen, weer. Beter, slechter. Fitter en moeër. Na een paar dagen met het gevoel "Er weer te zijn." komt er altijd weer, tenminste tot nog toe, het moment waarop 's morgens de wimpers van geen wijken willen weten. Daarvoor is een doorwaakte nacht geeneens voorwaarde. Een glaasje teveel heeft een tijdlang in verdacht gestaan, maar die mogelijkheid is vrijgesproken. Ook fysieke inspanning, hoe voor de hand liggend ook, kan niks in de schoenen worden geschoven. Wintertijd telt niet. Nachtelijke drukte is niet doorslaggevend. Alles tegelijk is me nog nooit gelukt, dus dat hoef niet overwogen te worden. Oorzaak van dit gevolg is mij dan ook geheel vreemd.
Des te duidelijker is het effect op het begin van de dag. Slakken scheuren me voorbij, pek druppelt sneller dan ik denk, en het opwarmen wat bij een diesel niet meer hoeft, zal bij mij toch minstens met een vlammenwerper moeten. En dan nog maandagochtend ook. Perfect timing in the wrong way.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten