Lekker daggie. In eerste instantie mijn bed niet uit te branden, maar eenmaal in de benen een hoop gedaan. Een kilometer of vijf met hout gesleept en daarna begonnen met ruimen. Ruimen buiten is voornamelijk vuurtje stoken en wat je in de weg ligt in rook laten opgaan.
Na zes uur bezig zijn geweest overviel me een "Is dat alles"- gevoel. Compleet fout, maar het was er. Geen rust, in ieder geval niet de gewenste rust. Waar ooit de rest van het leven als uitloop fungeerde, is nu gisteren eigenlijk al te laat.
Eerst geen zin om er mee bezig te zijn en nu kan het allemaal niet snel genoeg gaan. Het hart is duidelijk niet bij de zaak betrokken. Niet meer. Het is anders geweest. En toch is het vreemd. Waar eerst een intens gevoel van tevredenheid bezit kon nemen van al mijn registratiemogelijkheden, daar is nu niet meer dan de vraag naar wat verder gedaan moet worden. Eerst niks willen en nu alles af willen hebben in een oogwenk. Menselijk? Misschien, maar wenselijk is anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten