Allemaal vlaggende mensen langs de weg naar huis. Vrouwen gooien zich, vuil als ik ben, om me nek. Moeders van de schonen willen me zoenen. Kinderen bieden bloemen en zelfgemaakte tekeningen aan. De burgervaders van de beide gemeentes bieden een speciaal voor deze gelegenheid ontwikkelde medaille aan met bijpassende sjerp. Er speelt een fanfare, waarvan ik niet wist dat ie bestond. Ik glim van trots, zoen mijn lippen rauw en loop met de armen vol beertjes het plantsoen van mijn huis op, draai me om en zwaait wat onhandig met de ene deels vrij te maken arm.
Ik plof binnen neer op de bank voor het knetterende houtvuur in de open haard. Champagne wordt binnen gedragen door spaarzaam gekleedde dames. Het is aangenaam warm, misschien zelfs een beetje tè. Het ruikt verlokkelijk naar heerlijke spijzen. Mijn spieren snakken naar zacht masserende handen en aan de wens wordt voldaan, voordat ik 'm tot een eind gedacht heb.
De bank is heerlijk zacht en groter dan gedacht. Wat me kriebelt, krioelt om me heen. Warme, zachte vormen vol van meeslepend enthousiasme. Morgen weer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten