Koffie. "Een bakkie troost om me aan op te trekken." Nee, ik ga het niet erger maken dan het al is. Het zinnetje schoot zomaar door mijn hoofd. Het dagelijkse nieuws wil op dagen als deze relativerend werken en mijn humeur in de vroege ochtend verlichten, maar vandaag is het allemaal saaier dan heel erg saai. Zelf GeenStijl heeft niks onfatsoenlijks in de aanbieding. We zullen het er vandaag mee moeten doen.
Onder welke steen de motivatie zich verborgen houdt, interesseert me nieteens. Ik doe het wel zonder. Als de motor eenmaal loopt, warmt de boel vanzelf op tot acceptabele soepelheid. Straks straalt de wereld ongetwijfeld nog steeds niet. Maar minder dof is ook een vorm van stralender, zoals staan dat van lopen, liegen dat van eerlijkheid en leven dat van dood is.
Ahhhhh, daar zijn we weer. Ach man, pleur toch op. Was het vijf minuten zonder mijn irritante metgezel? Mag een wimpeltje aan de dag hangen. En nu aan de slag. De uren voor de lunch tellen namelijk dubbel. Zo was het toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten