Zo geniet je van duizelingwekkende snelheden of gewoon van een leuke afdaling en zo lig je in een kunstmatige coma en ben je via een wirwar van draden verbonden met een imposante hoeveelheid schermen. Mijn dagelijkse angst ten voeten uit: Nu leef je tenvolle en na een knip met de vinger -waarschijnlijk niet de jouwe- is alles ineens over, afgelopen, voorbij. De scheidslijn tussen leven en dood is zo dun, daar lijkt een haar een aanlegtouw bij voor een supertanker.
Die klik! Moeilijk te beschrijven en je moet er vooral niet teveel bij stilstaan. Dat stilstaan bederft je hele bestaan. Ik kan dat alleen maar bevestigen. Maar de momenten zijn er en niemand kan je ervoor waarschuwen.
Yoland hebben ze nog proberen te reanimeren terwijl het daar allang te laat voor was, maar het hoort bij het protocol, dus ramt men erop los. Bij Schumacher luisterde het vast allemaal nauwer, maar ervaringsdeskundigen geven gereanimeerde mensen een overlevingskans van nauwelijks meer dan nul. Het is meestal (kort) uitstel. Afstel is er enkel in uitzonderlijke gevallen. Hopen dat hij er zo een is en zijn grijze massa niet teveel geleden heeft. Denk niet dat hij enthousiast kan worden van een rolstoel, al heeft het ding vier wielen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten