Het vuur knispert terughoudend op de achtergrond. Het prachtige weer van de afgelopen dagen wordt boven me weggeduwd door een egaal gesloten wolkendek. Het is ff koud en daarna voel je de temperatuur oplopen. Slecht weer opkomst. Geen beste boodschap.
Geen geplenst nu aub. Voor het eerst sinds weken, maanden, jaren is er weer de rust om van het gedane werk te genieten, dat in vlammen opgaat in een mooi vuurtje. Biertje erbij. Een allesomringende stilte als muziek en honden die het zonder woorden verstaan en aan mijn voeten gaan liggen.
Waarom kost iedere stap vooruit naar wat geweest is zoveel moeite? Dit is erger dan stadsguerrilla. Niet ieder huis vraag om strijd, de strijd gaat per millimeter en dat op een met groene zeep ingesmeerde helling.... Jaaaaa, dat zou nog iets leuks hebben, maar dat heeft het niet. D'r glijdt hier niks. Het schuurt, happert, blijft steken. En dan zijn er ineens weer van de momenten als vanmiddag .... Het houdt je in beweging, het maakt dat je doorgaat en de boel niet afkapt. En toch .... wie houdt hier wie voor de gek??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten