Voor twaalven in bed en na negenen voor het eerst wakker. Hoeveel eeuwen geleden is dat de laatste keer voorgekomen? Zat er iets speciaals in de gerechten? Waarschijnlijk zat het vnl in de flessen en dan mn in de mix ervan. Maar je hoort me niet klagen! Het jaar strooit zo op het end met cadeautjes alsof het vanalles goed te maken heeft. De AEX, aaneengesloten nachten, nu die koper nog ff. Het kan nog. Op z'n Duits in de laatste minuten, want jaren doen niet aan blessuretijd. Een verlaat kerstwondertje? Waarom niet? Waarom zou het wel in films gebeuren en niet in werkelijkheid? Laat de mens hopen, dat is zo ongeveer het enige wat ie echt goed kan.
Ondertussen dan de afwas weg werken en een dagje culinair uitpuffen. Zien of de wereld buiten mijn terrein nog bestaat en dan.... Dan zie ik het wel. Geen behoefte aan vooruitlopend denkwerk vandaag. Laat de momenten maar tot mij komen en ik zal de gewenste eruit pikken. Gelijk overvallen me zwelgende visioenen met overdadige buffetten, champagne fonteinen, buikdansende maagden, harp pingelende bolle engeltjes en rondhuppelende tamme beren. Ik pik een geconfijte vrucht van de langs zwevende schaal en hou mijn glas onder de fontein ...... O ja, afwas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten