Toulouse passé. Paris, here I come. Soort van stokje verwisselen bij de estafette. Een pauze-momentje ietje verder van de snelweg dan bij de keuze voor een wegrestaurant het geval zou zijn geweest. Bij Limoges weer op de baan en dan niet na 35 minuten maar na 3 uur extra. Met nog 5 à 6 uur voor de boeg. Het is zo'n moment waarop "Beam me up, Scotty." wel erg aantrekkelijk wordt.
Zondag, dat wel, maar ook vakantiereisdag. Franse familieverplaatsingen, wintersportbewegingen. Het begon best relaxt, ging ergens kort na Limoges over in werken en vanaf een file bij het ronden van Parijs was het verworden tot ploegen. Maar ook ploegend kan het einddoel worden bereikt en dat werd het dus ook.
Morgenochtend weer retour maar nu eerst achteroverleunen in wat Ibis als luxe de hemel in weet te prijzen. Voor dat ene nachtje is het best te pruimen. De kamers hebben in hun eentonigheid en modulaire opbouw wel wat weg van de verblijfsruimtes op Scotty's Enterprise. De magnetron-gedomineerde keuken laat ik ook deze avond aan me voorbijgaan. Ik loop als in een routine naar de overkant, waar ze de Italiaanse keuken best aardig beheersen, maar een hoop bederven door de Franse jaagdheid in de bediening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten