Wachten. Wat heb ik toch een hekel aan wachten, als ik niks meer weten te verzinnen om me bezig te houden tot het moment van een afspraak. Denk nou, dat ik rustig 45 minuten langer in bed had kunnen blijven liggen, maar uiteindelijk werkt het zo niet. Ben je later, ben je gewoon sneller. Ja, zelfs op een dag als vandaag met mijn constitutie van een natte dweil.
Wachten is een raar fenomeen. Je veroorzaakt het meestal zelf en als je al weet, waarop je wacht, dan werkt dat soms verlossend en soms ook weer niet, bijv. het vertrek op reis. Nooit die koffers eerder klaar hebben dan strikt noodzakelijk. Indien de planning in deze fout loopt, krijgt het wachten iets ondragelijks en is meestal zinloos bovendien. Dus dan vertrek je gewoon.
Nu wacht ik ergens op wat enerzijds duidelijk is, de komst van mensen, en anderzijds in wijde zakken hangt, de positieve of negatieve keuze mbt de aankoop. Een keuze die de lui, als ze slim zijn, niet vandaag hier ter plekke nemen. Je wacht in dit geval dus niet zozeer op de bezoekers, maar meer op het resultaat van het bezoek, waar in alle redelijkheid geen zinnig woord over te zeggen valt. Je wacht dus op het wachten dat nog komen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten