Het is geen verkoudheid, het is geen griep. Te heftig voor het een, te slap voor het ander. Hoe dan ook, op het tandvlees beginnen is niet het beste uitgangspunt voor een spetterende dag. Zien hoelang we de schone schijn weten op te houden en sociaalvaardig het gesnotter weten weg te wuiven. Iets zegt me, dat de dag in een siësta ten onder zal gaan. Het geeft me net genoeg tijd om de kwaliteiten van deze plek boven het achterstallige onderhoud uit te tillen. De laatste kans op verkoop dit jaar. Ik had het nog niet opgeschreven of de mail rolde binnen ...
Eigenlijk omgekeerd, maar in de andere volgorde oogt het mooier en over een paar jaar ben je allang vergeten dat het feitelijk andersom zat. Zo maak je de sappige verhalen, zo pimp je de vervulling van je wensen achteraf op tot het gewenst plaatje. Ach ja, op de een of andere manier gun ik het deze lui wel, maar natuurlijk niet ten kostte van alles en ze hebben vast ook zo hun eigen wensen. Misschien maar goed dat de wereld vandaag niet tot me door wil dringen. Het zal de vreugde over een goede afloop niet geheel weten te onderdrukken, maar daarvoor de zoveelste teleurstelling netjes weten te dempen. Allez: duimen, kaarsjes, schietgebedjes, complete aflaten, riskante beloftes en al dat wat me nu niet te binnen wil schieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten