Een dag in slowmotion? In aanleg zou dat best nog wel 'ns het geval kunnen zijn. Om te beginnen het bed al niet uit te branden. En inmiddels tuur ik wat voor me uit en vrg me af waar ik in godsnaam allemaal mee bezig ben en waarom of waarvoor. Wijn maken. Aardbeienplanten planten. Mest uitrijden. Spitten. Ontstelen. Afwassen. Bloggen, etc. Niet persé in deze volgorde.
Sissi heef zich ondertussen tegen mijn rechter onderarm gevlei. Dat is de rust èn voldoening, die je zou moeten hebben. Beetje rondgerend in de tuin. Misschien gespeeld met een muis(je). Gepiept toen de voerbak leeg was. Haar ochtendportie melkschuim opgeslobberd. Nou, dat was het dan voor het moment weer. Nu op mijn arm liggen, straks op mijn schoot. Af en toe diep zuchten. Beetje wassen. Die komt de dag wel door.
Zie mij daarentegen. De wereld onder handbereik via een kabeltje. Scherm voor mijn neus. Vingers op het toetsenbord. Meer in rust dan bezig. Trek in koffie, maar piepen werkt niet. Wil ik de aardbeiplanten niet laten verpieteren zal ik ze toch echt in de grond moeten stoppen. En Mariana's tulpen moeten deze mnd in de grond waar het nu nog een wild grasveld is. En zo leg je jezelf steeds weer dingen op die weer tot andere dingen leiden, etc en verliest gaande dat traject het hoe en waarom. De kat is de slimmere van ons twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten