De dag is al half voorbij dank het vaccinbezoek aan de dierenarts. Een dierenarts waarvan ik vanochtend ineens bedacht, dat ik misschien eens naar een ander moet omkijken. Vergeleken met de (zinloze?) zorg, die ze besteden aan pups met parvo, gaat het vaccineren op zo'n snelle, volkomen ongeïnteresseerde wijze, dat ik me afvraag of ze zich wel echt bij de dieren betrokken voelen. Die van vanochtend nam niet eens de moeite om de vaccinatie-etiketten over de daarvoor bestemde plekken in het 'paspoort' te verdelen. Slordig, gemakzucht, ongeïnteresseerd. Hij stond bovendien alweer buiten met zijn collega's de kletsen voor ik bij de afrekenbalie was. Ineens heb je het dan: "Dit is het niet (meer)!".
Rosa had door de aparte behandeling vanochtend al ruim voor vertrek door, dat er iets te wachten stond waar ze geen zin in zou hebben. Nu springt geen van drieën welgemoed in de transportbox achter in de auto. Rosa ging op de binnenplaats al met alle vier de poten in de contramine. Itt Mopke kotst ze gelukkig niet de hele box onder het slijm. Meer zit er niet in hun maag, want het voeren gebeurd pas bij terugkomst.
Met een hond in de auto rij ik een stuk langzamer om de beweging van de auto zo 'smooth' mogelijk te houden. Geen heen en weer geslinger in de box. Behalve dat me dan alles en iedereen passeert, heb ik ook tijd en rust om om me heen te kijken. Ik had de omgeving alweer een tijdje niet tot me door laten komen, maar ben er nog altijd zeer over te spreken. Prachtig deel van Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten