Een begin gemaakt met de mestverdeling na iets van twee weken niet meer serieus in de tuin bezig te zijn geweest. Ging het twee weken geleden fluitend was het gisteren een hoop gekraakt, gepiep en gepuf. Alsof je in twee weken tijd je hele conditie kunt afbreken. Het was mentaal al bijna een krachttoer om de terugkeer naar de tuin voor elkaar te krijgen. Als dan het fysiek ook nog z'n medewerking verzaakt, wat blijft dan over om iets van een stimulans uit te halen. Kortom het was werken en voelde volkomen onterecht aan alsof ik tot op het tandvlees moest gaan.
Het is mooie, goed vergane oude stalmest van de koeien, waarvan Mariana het maar niet over haar hart krijgt om ze te verkopen. Enige nadeel is de rotzooi die erin zit. Op de velden zie je soms een halve vuilnisbelt tussen de mest zit. Schoenen, flessen, speelgoed, kleding. Zo erg was het niet. Maar wel brokken dakpan, keien, restanten van plasticzakken, glas en de touwen waarmee de hooi- en strobalen bijeen gebonden worden in de machine. Het schijnt trouwens, dat je katoenen kleding weldegelijk op de composthoop kunt gooien. In principe is het een natuurlijk produkt als je de kleurstoffen en (tegenwoordig) vaak de elastische toevoegingen vergeet.
Alles waar mijn oog op viel en ik niet in mijn tuin wil hebben, heb ik er zoveel mogelijk uitgevist. Zou van de gekke zijn, dat je eerst je percelen jarenlang aan het opschonen ben van bouwafval en dan met de mest weer een hoeveelheid ongewenste zooi opbrengt. Het is pielen, maar dat beter bij de bron dan straks weer in de tuin. Kan van een hoop wel volgen hoe het in de mest terecht is gekomen maar de keien van 10-15 cm kan ik niet verklaren. Lijkt me niet dat koeien die naar binnen werken en vervolgens weer met de stront afvoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten