Om tien uur begonnen en nu half zes tot hanteerbaar niveau gezakt. Wat gebeurt er in feite? Behalve bibberen, hoofdpijn en gesloopt worden, ben ik eerst uren bezig met niet echt concrete en kleine voorwerpen op z'n plek te leggen, net daar waar mijn aandacht zich al doende concentreert. Is het proces van neerleggen voorbij (en het bibberen) dan bezig een urendurende bezigheid op de dingen op te pakken. Wat er dan mee gebeurt, heb ik geen idee. Ze verdwijnen.
Zowel het neerleggen als het wegnemen is een vermoeiende bezigheid die me behoorlijk dorstig maakt. Globaal heeft het eerste tot na tweeën geduurd en het laatste tot net. Soms is er te weinig plek om iets neer te leggen en is het passen en meten, wat de slaap niet ten goede komt. Ik heb dat de interniste al eens proberen uit te leggen. Haar hele blik was er een van "Wat moet ik hier mee?" Toch is dit niet eenmalig maar komt iedere keer weer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten