Gisteren tijdens het bezig zijn in de tuin bedacht dat het extra tijdruimte zou opleveren als de blogbijdrages zich vlotter lieten schrijven. Een gedachte, die ik direct als onzin op de composthoop kon mieteren. Die bijdragen kosten zelden meer dan een kwartier per stuk, incl. correctie. Wat neerkomt op een tijdverbruik van 45 minuten tot anderhalf uur per dag. Er gaat meer tijd 'verloren' in het bepalen van wat ik in woorden ga vangen en soms ook in het 'Hoe'. En laat dat nou in feite het prettigste of tenminste het meest uitdagende deel aan het verhaal zijn. Dat ik daarbij meestal ogenschijnlijk doelloos voor me uit zitten te staren of net zo ogenschijnlijk doelloos over het internet surf maakt niet dat je de tijdsinvestering zomaar zou kunnen wegstrepen of vervangen door een voor het oog produktievere bezigheid. Het neerpennen is uiteindelijk niks meer dan de simpele vomgeving van het resulaat.
Natuurlijk zou ik me een strakker tijdschema op kunnen leggen en het blog beperken tot, zeg van 09:00 tot 10:30. Al vaker geprobeerd maar dat werkt niet echt. Het is niet vergelijkbaar met het maken van een lunch. Twaalf uur beginnen, twaalf uur dertig aan tafel. Zit je er net lekker in laat je dat niet zomaar los. Enkel als het niet wil lukken zou ik misschien minder lang moeten doorworstelen. Zo vaak is dat nou ook weer niet, dat me dat ineens een hoop ruimte extra zou geven in mijn planning.
En als je dan vandaag ziet. Ik had me bedacht om vanochtend in de tuin aan de slag te gaan, omdat voor de middag regen werd voorspeld.... Heb ik ineens een zee van tijd tot mijn beschikking waar een beperking van het bloggen helemaal niks aan heeft bijgedragen. Sterker nog, mij wacht straks, als de blogenergie is verbruikt, de vrg "En wat nu?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten