woensdag 31 maart 2021

Minus

 Het aftellen is begonnen. Letterlijk. Met de uien en wortels is het eerste perceel in orde. Enkel nog onderhoud en straks oogsten. Nog 15 te gaan. Aan nummer twee en drie al direct begonnen. In de een bomen, pilaargevallen geplant en de ander voor een deel schoongemaakt en 2 kruisbesstruiken geplant. Heerlijk. Morgen nog zo'n dag en dan dank (?) regen tijd voor andere zaken.

 De artisjok uitgegraven. De kern was in de winter verrot ondanks het opbinden van de bladeren maar dood was het ding niet. Er waren al meerdere nieuwe scheuten te zien. De plant heeft een aardig uitgebreid wortelstelsel en dik ook. Ik ga op een andere plek zien of het dit jaar wel tot een bloem komt, anders is het bye, bye voor de artisjok. 

 Dat bye, bye is het dit jaar al voor de aardpeer, topinambur. Onmogelijk grote plant. Heb de knollen nog niet aan een smaaktest onderworpen. Ga dat morgen proberen. Ze hebben in elk geval de winter ondergronds goed doorstaan. Het is te hopen, dat ik de meeste knollen heb geoogst, anders is het uittrekken zo snel als ze uitlopen.

 Het derde uitprobeersel van vorig jaar heeft de winter ook overleefd. De rabarber steekt aarzelend wat kleine blaadjes boven de grond. Die mag blijven, maar wel liefst op een andere plek. Ruimtegebrek. Je zult het zien. Met 16 percelen wordt qua vaste planten passen en meten.

Wisseling

 De kleine dingen in de marge van de blogbezigheden. In de categorie 'Meest bezochte pagina's' gaat 'Wiegelied' z'n eerste plek verliezen. Opstomer 'Snoepjes' heeft nog slechts twee bezoekjes te gaan om op gelijk hoogte te komen en vervolgens de eerst plek in beslag te nemen. 316, 314 en dan voor '@#%$$&^!!' 111 binnenkomers. De rest scoort niet meer dan enige tientallen pageviews.

 Waar 'Wiegelied' piekte in de zomer van 2017, piekte 'Snoepjes' op de overgang van 2019 naar 2020 en had nummer 3 z'n piekmomenten in het najaar van 2014 en 2015. 'Wiegelied' en '@#%$$&^!!' zijn van het toneel verdwenen 'Snoepjes' daarentegen timmert gestaag aan de weg.
 
 Wat de statistiek niet allemaal registreert. Zou bij een algemenere website met duizenden pageviews per dag een goede zijn om te zien op welke pagina men over het algemeen binnenkomt, als het niet gewoon de startpagina is. Met mijn kip en halve paardekop qua aantal bezoekers zeggen die aantallen niet zoveel. Het is gewoon een vaste bezoeker/bezoekster, die uit gewoonte steeds via dezelfde pagina het blog bezoekt. Stukken minder mysterieus dan het interesse vanuit Italiaanse hoek.

Chaotisch

 Hoe prachtig deze dag ook weer is, eerst aan de afwas en niet direct de tuin in. Ondanks de ruime hoeveelheid begint het bestek een probleem te worden. Schoon bestek wel te verstaan. De borden gaan al tijden door de afwasser en zijn zodoende zelden het probleem bij het dekken van de tafel, maar gisteravond stond ik ff gek te kijken toen het messenvakje in de bestekla geen mes meer in de aanbieding had. Dat krijg je, als je de afwas steeds maar doorschuift omdat andere activiteiten belangrijker lijken te zijn. Bestek, glazen en pannen maken dat ik het handwerk niet verleer.

 En er moet meer. Het spanningsveld tussen tuin en de rest is aan z'n opbouw begonnen. Gisteren nog bedacht, dat ik de tuin tot een paar, tweetal uren per dag moet proberen te beperken omdat er tenslotte meer te doen is in mijn leven. Twee uur en dan het liefst 's ochtends. Dat wordt dringen in die ochtenduren en gaat ws nooit lukken. Eerder het nest uit is een optie. Half zeven zou ik al rustig met de honden opstap kunnen.

 Eén laaaaaang déja vu, herhaling van de zetten van een jaar geleden. In feite is er de komende mndn geen tijd voor koken, eten en (af)wassen. Zelfs bij het blog zou je vrgtkns kunnen zetten. We gaan het zien. Tot half mei staat de tuin op eenzame prioritaire hoogte, daarna wordt het inschikken.

dinsdag 30 maart 2021

Tuinvulling

 Nog mooi een deel van de middag in de tuin kunnen benutten. Een deel van de uien zit in de grond en hetzelfde geldt voor de eerste rij wortelzaad. Ben ik toch dik twee uur mee bezig geweest. Op mijn elf-en-dertigste moet ik bekennen, maar toch. De rust om van de stilte te genieten was er weer. Als je tenminste ff afziet van het gekakel van kippen, die hun ei niet kwijt kunnen.
 
 Het geeft ook rust, dat er meer mooi dagen in de pijplijn zitten. Geen gestress kortom, misschien niet alle tijd maar wel tijd genoeg. Zo heel veel kan er nog niet en dat is maar goed ook, want er moet gespit worden en aan de kas gewerkt. Ik ben benieuwd hoe het ding eruit ziet, of nee, meer de indruk die het maakt. Completeert het de tuin? Is het straks alsof het ding er al jaren staat of is het de vlag op een modderschuit?

 Sla ik gemakshalve de hele constructie over. Ik ga er in feite ook vanuit, dat het alu-frame geen serieuze problemen gaat opleveren bij het in elkaar schroeven. Ik heb zo mijn twijfels bij het funderen en het plaatsen van het glas. In beide gevallen afhankelijk van derden. Maar ja, alles zelf doen schiet ook niet op. Daar heb ik inmiddels voldoende ervaring mee.

Târgu Mureș

 Mijn APK weer binnen voor 6 mndn. Acht uur vertrokken, half twee terug. En dat voor een controle van krap an 10 minuten. Het blijft iets bizars houden. Maar soit, prachtige dag, is niet alleen meegenomen voor het werken in de tuin maar ook niet verkeerd, als je een eind moet rijden. Het eerste stuk tot Sighișoara is momenteel trouwens een regelrechte ramp. Dat stuk wordt zo rigoreus, ongetwijfeld op Europese kosten, vernieuwd dat van doorrijden geen sprake kan zijn.

 Om de haverklap wordt een duiker vernieuwd, bruggen worden geheel vervangen alsof er een vierbaansweg over moet en op stukken waar de weg de neiging had om weg te zakken wordt een soort damwand gemaakt, waar je de Donau mee zou kunnen blokkeren. Overal wordt tegelijk gewerkt en dat over een afstand van een kilometer of veertig.

 Ze zijn al zeker een jaar bezig en zolang gaat het minstens nog eens duren voordat de boel klaar is. Voor je lol ga je daar niet langs. Maakt de restaurantspoeling een stuk dunner voor Coves en omgeving.

Bevroren

 Half zeven ..... brrrrr.

maandag 29 maart 2021

Waterig

 Nwe klusje erbij voor zolang het duurt. D'r mogen dan wel afsluitbare ventilatie opening in de wanden van de opkweekbak zitten maar open gedraaid voorkomen ze niet dat de hele boel beslaat en meer. Vanochtend al een keer afgedroogd en het mag wel weer. Benieuwd hoe dat straks bij de grote kas gaat werken. Hangt natuurlijk voor een deel van de omgevingstemperatuur af. Die zal hier nu een graad of 14 bedragen. In de bak is het 21º. Je moet wat voor goedgroeiende, sterke planten over hebben.
 
 Bij mijn klusje voor vandaag, een aanfluiting maar het zij zo, tijd zat over om nog wat andere zaken aan te pakken in Sibiu. Behalve enige koelkastvulling mn spul voor de tuin gehaald. Het belangrijkste waren de pootaardappelen. Iedereen hier heeft aardappelen op het land staan. Vrg iemand welke soort het is en ze halen hun schouders op. Krijg ik voor het koken aardappelen van Mariana zijn het altijd duidelijk verschillende soorten door elkaar. Niet handig. De een krijg je niet kapot gekookt en de ander valt uit elkaar als je er naar kijkt. Dus opzoek naar een of meerdere éénduidige soorten.
 
 Hier in de buurt is dè aardappel een aardappel van Fagaras. Ik verwachtte die op de markt te kunnen kopen. Ja, voor consumptie, niet als pootaardappel. Uiteindelijk kom je dan weer in Hornbach of Dedeman terecht en betaalt verhoudingsgewijs een klein kapitaal voor duidelijk beschreven soorten. Bij Hornbach zal de komende mndn wel meer weggeslaapt worden. Zeker als Mariana meegaat en ze 'even' naar de bloemen gaat kijken.

Bierkaai?

 Vandaag kan een Post-it van mijn scherm die er ruim meer dan een jaar op heeft gezeten. De inkt van de schrijfstift is bijna vervaagd. Het is niet de enige, er blijven er nog een paar over. Mn de Peugeotperikelen, die zit er alweer sinds oktober vorig jaar op, maar er is erger. Je zou dat soort gedoe moeten kunnen delegeren en weten dat het geheel in jouw zin wordt afgehandeld.

 Maar goed, het is niet zo, dus zo af en toe een hap uit die grote zure appel. Er zijn er al een paar voorgegaan. Er vallen gaten in de lijn. Gaten die net iets minder snel worden opgevuld dan afgehandeld. Er zit kortom vooruitgang in als je het zien wilt en dat doet deugt. Op de aller-, allerlaatste Post-it staat: Golf!. Een baan zoeken, Zien of die ergens in de buurt te vinden is. Vijf jaar, ruim, bijna zes al geen balletje meer geslagen. Maar voordat ik me daaraan mag wagen moeten eerst al die andere gele stickertjes afgehandeld zijn.

Gewild

 Nwe week. Opkweekbak gevuld en op temperatuur. Fris maar zonnig buiten. Geen tijd voor de tuin. Verder? Verder weinig. Het wil nog steeds niet swingen. Wel bezig, zoals gisteren een hele partij uren met het vullen van al die bloempotjes voor in de opkweekbak, maar meer op de automatische piloot dan vanuit een gewilde drive.

 Als het alleen om het resultaat zou gaan, zou het geen ruk uitmaken, maar zo zit het niet. Je wilt, tenminste ik ook enthousiasme voelen, gedrevenheid, blij zijn met het bezig zijn en meer van die voor het resultaat blijkbaar niet nodige zaken. Champagne-momenten beleven. Je betrappen op geneurie. Voldaan zitten niks doen. Dat soort dingen.

  Ze komen wel weer en dan de vluchtigheid vast weten te houden. Helaas krijg je geen bericht dat en wanneer ze er aan zitten te komen. Nu zijn ze vaak alweer vertrokken, voordat je hun aanwezigheid goed en wel realiseert. Kleurrijke passanten in een grijze massa.

zondag 28 maart 2021

Vleselijk

 De ham, worst en het spek controleren. Een varken houdt de mens bezig zelfs nadat het tot vlees is gereduceerd. Een wekelijkse check van de toestand. Van de worsten en het spek verwacht ik geen problemen. De worsten drogen uitstekend en mogen nog een week of vijf want we zitten in een vleesloze periode in de aanloop naar de Pasen. Het spek is zo zout, daar waagt zich geen levende ziel aan behalve de mens.
 
 De ham blijft een zorgenkindje. Na een dag of tien onder het zout bedolven te zijn geweest, was de week in de koelkast geen succes en dat werkt helaas door. Tot het eerste weekeinde van mei is het in feite nog rijping wat zou moeten gebeuren, waarna het volgende deel van het traject dan het drogen zou zijn. Dat loopt een beetje door elkaar. Geen idee of dat goed gaat.

 Bij het rijpen van kaas hoort soms schimmel, bij vlees lijkt me dat niet gewenst al heb ik daar verder geen verstand van. Als je soms van die wekenlang gerijpte vleesbrokken ziet, de meest recente restaurantkeukenhype, dan zien die verre van smakelijk uit. Maar dan meer zwart/droog dan wit beschimmeld. Azijn schijnt te helpen, hoewel daarbij iets in mijn achterhoofd zegt, dat dat veel weg heeft van een paardenmiddel... en dat bij een varken??

Vooruitgaan

 Om negen uur wakker worden en het gevoel hebben, dat iets niet klopt. Licht en tijd pasten niet bij elkaar. In eerste instantie het idee van een onverwachts bewolkte dag. Het duurde nog een aantal ogenblikken voordat het dubbeltje doorrolde: zomertijd, klok verzet, acht uur = negen uur, verdwazing vertrokken en in de benen.

 De dag oogt voor het moment beter dan de voorspelling deed vermoeden. Niet echt interessant. De ochtendriedel t/m de lunch is vandaag binnenwerk. Zondag. Er 'moet' iets op tafel staan als Mariana thuis komt uit de kerk. Een soort traditie uit de tijd met haar moeder, die door mij is overgenomen in een andere rolbezetting. Nog geen idee wat het gaat worden maar wel dat het iets gaat worden.

 Vervolgens zou mooi, droog vrijwel windstil weer me tot activiteit in de tuin kunnen verleiden. De uien wachten nog steeds op hun plekkie. Misschien laat ik ze nog een paar dagen langer wachten en kies voor het weeronafhankelijk vullen van mijn opkweekbak. Daar dringt de tijd meer dan voor de uien in de tuin. Prioriteiten zijn feiten.

zaterdag 27 maart 2021

Perfectie

 Een kickmoment. Iedere keer dat me iets dergelijks overkomt, bijv. precies genoeg papier pakken voor het bijvullen van de printer of na een willekeurige greep in de bak precies het benodigde aantal moertjes in je hand hebben, jubelt het inwendig. Zo ook vandaag. Na het uittellen van het aantal potjes, dat in de opkweekbak zou passen, de vuile potjes overal vandaan bijeen gezocht en bij elkaar waren het precies het gewenste aantal. Ergens staat nog een doos met een aantal ongebruikte bloempotjes. Daar hoefde ik dus niet naar opzoek.

 Na het spitten vandaag was dat een tweede prettige score. Direct maar doorgepakt en bepaald wat ik in de potjes ga stoppen. Of het allemaal zo zinvol zal zijn is een tweede. Het is een testronde. Oa zien hoeveel zaadjes van welk soort planten in één potje kunnen zonder ze straks te moeten verspenen. Dat is een soort deathmatch, die ik liever oversla als het ff kan. Bij minimaal twee zaden per potjes kom ik aan 150 planten. Dat is een aardige hoop.

 De primeur is aan een viertal soorten tomaat, een drietal pepers, vier verschillende paprika's, meloen, pompoen, courgette, kruiden en een riedel bloemen. Volgend jaar zal dat weer anders liggen, omdat dan een deel, mn de bloemen het van half/eind mrt in bakken in de kas mag gaan proberen. Verder ook geen sluitend zicht op wat allemaal in de kas zal passen. Ik ben stik benieuwd naar de eerste resultaten.

Energisch

 Gelukkig weer een normalere dag. Zelfs zin in de dag. Dat was de laatste tijd toch niet altijd het geval. Wat een beetje in de tuin bezig kunnen zijn niet al te weeg brengt. Nog een koffie en dan aan de slag. Actualiteit doorgebladerd. Me weer verbaasd over en ook geërgerd aan de domheid in de wereld. Nu kan ik met een gerust hart mijn handen in de grond steken.
 
 Qua temperatuur kan ik daar de komende twee weken mee doorgaan ook. Kijk, dat zijn stimulerende vooruitzichten. Het plannen laat ik nog maar even na. Zes weken zijn er nog te gaan voordat het voorjaarshoogtepunt aanbreekt en alles in de tuin in gereedheid gebracht moet zijn voor het groeien en bloeien in de daarop volgende 3 à 4 mndn, eventueel zelfs 5. Dan begint de wintervoorbereiding weer. Niet iets om nu aan te denken. Je zou er zo depri van kunnen worden.

 De invulling van de tuin gaat dit jaar deels bepaald worden door de percelen die in orde zijn of die ik nog in orde weet te krijgen. Dwz zeggen niet persé bonen als het als bonenplek bedoelde perceel in z'n braaktoestand blijft steken. Dan dit jaar maar geen bonen. Dus mijn wisselplan over de tuin leggen en invullen wat ingevuld kan worden. De rest valt af.

Viraal_69

 De kritiek op de manier waarop de overheden omgaan met de virusbestrijding neemt meer en meer toe. De overheden zullen nooit toegeven, dat ze maar wat hebben lopen uitproberen en daarbij als kudde achter elkaar aan hebben gelopen. Ik heb van begin af aan zo mijn twijfels en zie deze meer en meer bevestigd worden en niet door het toenemende protest van de zg viruswappies maar uit wetensschappelijke hoek.
 
 Neem bijv. de reactie van Jona Walk, recent gepromoveerd op vaccin-immunologie, en arts-microbioloog Bert Mulder, beide werkzaam aan het Nijmeegse Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis. Mensen waarvan je mag aannemen, dat ze weten waar ze het over hebben. Zij hebben het erover dat:

 1. het vaccin beschermt niet tegen oplopen en doorgeven van de besmetting
 2. het vaccin beschermt niet tegen alle mutaties en kan daardoor de ideale omstandigheden creëren voor het ontstaan van een nwe dominate vorm onder de reeds gevaccineerde bevolking
 3. het is onbekend of gevaccineerden bij hernieuwde vaccinatie ivm een mutant nog voldoende antistoffen aanmaken
 4. het is onbekend hoelang het vaccin bescherming biedt. Onderzoeken hebben zich beperkt tot de testperiode van 2 mndn

 De conclusie is dan:

 "Het onnodig vaccineren is ook tegen onze medische principes. Als je niet ernstig ziek kan worden door het virus én er ook niemand mee beschermt als je je laat vaccineren, waarom zou je dan het risico lopen op bijwerkingen die we zeker voor de lange termijn niet kennen?’’ Zij wijst hierbij op het feit dat er vooralsnog alleen gegevens zijn over de veiligheid gedurende de eerste twee maanden na vaccinatie. Langere studies zijn nodig om een volledig beeld van de voordelen en risico’s te krijgen. (...) "
 
 "Er bestaat geen goede onderbouwing voor‘’, vinden Mulder en Walk. Net als dat die er niet is voor een al dan niet indirecte vaccinatieplicht. Walk: ,,Wij zijn niet tegen vaccineren, maar het is een individuele keuze. Dit vaccin neem je niet voor elkaar, zoals de overheid zegt, maar om jezelf te beschermen. Het is een illusie om te denken dat we hiermee het virus kunnen uitroeien."
 
 Ik hou het voorlopig maar op het uit de boom kijken van de kat. Hier wordt een met paspoorten, centrale registratie en verplichte testuitslagen gefaciliteerde schijnveilige wereld gecreëerd.

Overladen

 Prachtige dag. Betere nacht. Op tijd mijn bed uit. Wat kan er nog misgaan vandaag? Nou ... een hoop, heeft de ervaring geleerd. Maar misschien kan dat vandaag achterwege blijven. Aub. Dankjewel. Gewoon een dag heerlijk buiten bezig zijn. Vitamine D3 scoren. Schijnt niet onbelangrijk te zijn in deze viruszwangere tijden.
 
 Direct na het ontwaken een overladen lijst in mijn hoofd met wensen voor wat ik vandaag allemaal gedaan zou willen krijgen. Het is vrgn om een teleurstelling of ontevredenheid. Laat ik het in eerste instantie bij het spitten houden. Dat is wat 'moet' op dit moment om eindelijk die uien in de grond te krijgen. Alles wat verder nog zou kunnen gaan gebeuren is mooi meegenomen.

vrijdag 26 maart 2021

Dwarsliggers

 Mag hopen, dat ik de dag van morgen beter kan benutten. Temperatuur verder omhoog, zon, weinig wind. Spitten, bomen (2) en struiken (2) planten. Geen schokkende aanslagen op wat voor conditie door zou moeten gaan. De nacht afwachten. Het heeft er de schijn van dat afgelopen nacht meer aan het handje is geweest, dan ik met mijn verslapen kop heb geregistreerd.

 Eigenlijk zou het me niks moeten verbazen. Het is het steeds weer terugkerende mechanisme. Gaat het beter, goed, word ik onderuit gehakt. Soms verdenk ik me van eigen initiatief in deze maar vandaag kan daar toch werkelijk geen sprake van zijn. Eindelijk in beweging kunnen komen vanwege een positieve samenloop van omstandigheden en dan fysiek gedwarsboomd worden.

 Voorlopig valt de schade tussen de oren mee. Hoofdpijn, ja, maar geen alles verstikkende domper op het enthousiasme om bezig te zijn. Geen lamlendigheid. Ook geen bruisend enthousiasme maar een werkbare tussenstand. Tenminste daar hoop ik op morgen.

Achteruitgaan

 Veertig aardbeienplanten, veertig kniebuigingen en twee uur van de wereld. Aan het begin van het tuinseizoen is de conditie ver te zoeken. Dat is al een paar jaar zo en wordt er niet beter op. Nu mag de conditie zelfs geen naam hebben. Ligt het aan de inactieve winter of is meer aan de hand? Natuurlijk schiet die laatste gedachte door mijn hoofd. Zeker na een nacht waar meerdere keren de boel fout leek te lopen.

 Conditie verdwijnt als sneeuw voor de zon, als je je met het klimmen der jaren niet met regelmaat in het zweet werkt. Dat geldt voor de alcoholconsumptie, het te voet of met de fiets kilometers maken en een hoop dingen meer. Vrees dat ik er toch aan moet geloven. Dit is om te huilen.

Overtijd

 Net uit mijn nest! Schandalig maar ook erg lekker. Om de dag niet helemaal te verklooien maar blogloos in de benen. Prachtig weer buiten en dan de dag zo beginnen is niet voor herhaling bedoeld. Het ligt allemaal iets ingewikkelder, maar dat doet aan de kale, zonnige feiten geen afbreuk. Allez, beddenstinker, in de benen.

donderdag 25 maart 2021

Analyse

 Voor later, om nog eens terug te lezen als de tijd rijp is (GS @Van Rossem, 25-03-21):
 
 Eén rondje Rutte Doctrine te veel

 Er is voorshands alle reden om ernstig bezorgd te zijn D66 heeft met een flinke winst op 17 maart het initiatief verworven in de verkenningen voor een nieuwe regering onder premier Rutte, wiens vvd zowaar nog groter werd dan in 2017. De kiezers van beide partijen hebben hun goedkeuring gegeven aan nog vier jaar verdere globalisering met het klimaat als speerpunt, bestuurlijke schaalvergroting in Brussel ten koste van soevereiniteit en klein-communale inspraak, en een zorgwekkend diep gecultiveerde desinteresse in het zorgvuldig bewaken en onderhouden van onze democratie en rechtsstaat.
 
 Dat komt - deels - omdat de achterban van D66 en vvd geen individuele hinder ondervindt van deze bewegingen (of er goed van kunnen leven). Dat is niet per definitie laakbaar - we zouden het allemaal zo goed willen hebben als deze burgers. D66 is namelijk een partij voor mensen die ontiegelijk tevreden zijn met zichzelf. Hun kiezers zijn Citroën-rijdende NRC-lezers die de goedkoopste belbundeltjes bedingen. Boomers, dus, die bulken van het geld, op de bank en in afbetaalde koophuizen. En de vvd is ook zo’n partij geworden. Niet zo oud maar niet minder welvarend, iets minder consultancy en iets meer grootbedrijf, meer BMW en Audi dan Citroën en Tesla en liever gewoon KPN dan beknibbelen met Tele2, maar de gemene deler is dat het mensen zijn waar het goed mee gaat. Die geen recht hebben op toeslagen en dus ook het onrecht in die systemen niet meemaken. 
 
 Het zijn mensen die toeslagontvangers sneller zullen minachten als pauperige ruifgraaiers, dan deze Belastingdienst-gedupeerden zien als burgers met gelijke rechten die door hun eigen overheid gekneveld en geruïneerd werden en worden. Het toeslagenschandaal leek in ieder geval op geen enkele manier van invloed op de verkiezingsuitslag: niemand houdt van het invullen van belastingpapieren of de vergunningen-bureaucratie voor een verbouwing, maar er hebben simpelweg te weinig mensen écht last van disfunctionerende overheidsonderdelen om voor een nieuw sociaal contract te stemmen. Eentje waar de naam van Rutte niet meer naast de voordeurbel van het Torentje prijkt.
 
 Toch is die dankzij de vvd voort gloeiende veenbrand van bestuurlijke onverschilligheid een gevaar voor de sociale cohesie van dit hele land. Helaas hielden we onze laatste verkiezingen middenin een pandemie en daardoor behaalde Rutte - met zijn uiterlijke uitstraling als ervaren, stabiele leider - een geflatteerde zege omdat veel Nederlandse kiezers nou eenmaal graag hun eigen verantwoordelijkheid uitbesteden. Maar amper een week sinds die verkiezingen zijn de haarscheuren (of regelrechte breuklijnen) in ons bestuurlijke bassin alweer onmiddellijk zichtbaar. In anekdotes en incidenten die oppervlakkig lijken, maar tot diep in de bestuurslagen zijn doorgesijpeld en daar ongekende erosie aan de fundamenten van ons bestuurlijk en rechtsstatelijke systeem toebrengen. Erosie die niet zal worden afgestopt door nog vier jaar leiderschap van een partij die een maatschappelijke visie heeft afgezworen ten faveure van eigen lijfsbehoud.
 
 Ondertussen maakt het publieke polderlandschap steeds meer water en het zijn de kiezers van vvd en D66 die Mark en zijn medemachthebbers hun inmiddels onbegrensde arrogantie verschaffen. De arrogantie om D66-freule Kajsa Ollongren, die als minister vier jaar lang als sloophamer van de burgerinspraak fungeerde en diverse bruggen tussen burger en bestuur opblies, tot verkenner van Rutte IV te benoemen. De arrogantie om VVD partijcrimineel Annemarie Jorritsma - Henry Keizer met iets minder kilo’s - aan haar zijde te benoemen.
 
 Arrogantie die gelukkig op hilarische wijze werd afgestraft door een reeks coronabesmettingen op het Binnenhof, veroorzaakt door boven ons gestelden die zich dermate onschendbaar lijken te wanen dat zelfs een pandemie hen niet kan deren. Als bijkomend gevolg van de eerste positieve test die Ollongren in vier jaar doorstond, kregen we ook nog een gratis blik op haar verkeerd vastgehouden notulen - een blunderverdubbelaar die haar de positie als verkenner heeft gekost. En die van Jorritsma aansluitend ook, omdat die met haar hautaine kwek verklaarde niet in quarantaine te gaan. Zelf-isolatie is voor het plebs.
 
 Achter al die hilariteit zit de treurigheid van tien jaar woekerende schaamteloosheid van bestuur. Formatieverkenners die het uit de Kamer werken van het best functionerende controlerende Kamerlid op hun agenda hebben staan, zijn niet bezig met het landsbelang van goed bestuur in een functionerende democratie, maar plotten een voorbedachte politieke moord op een gekozen volksvertegenwoordiger die naar de zin van de zittende macht zijn controlerende taak iets te serieus neemt.
 
 Pieter Omtzigt, die met 342.000 voorkeursstemmen een groter persoonlijk kiezersmandaat heeft dan Ollongren ooit zal hebben, had gelijk toen hij in het debat over het aftreden van Rutte III ons land vergeleek met maffiastaatje Malta. Het enige verschil is dat politieke moordpogingen hier onderdeel uitmaken van de formatievoorbereidingen en de media geen controlerende, maar een faciliterende functie hebben om dergelijke beschadigende fluistercampagnes te versterken - en daarmee de formatiebelangen gratis hebben gediend - hallo Wouter de Winther.
 
 Ondertussen is ons pandemiebeleid een totale vvCdA-puinhoop, komen de prikken niet snel genoeg door en wil Rutte het vetorecht van EU lidstaten op de helling zetten - een opvatting die we nergens in het vvd-programma kunnen terugvinden maar die wel nóg meer macht overhevelt naar een ideologische moloch die elke crisis in de afgelopen twintig jaar zelf heeft veroorzaakt en sowieso heeft verergerd - corona incluis, omdat Brusselse Brexit-rancune zwaarder weegt dan mensenlevens.
 
 Nog vier jaar van deze door D66 en CDA-backstabbers gesteunde Rutte Doctrine is een electorale vergissing die velen op de lange baan nog heel zuur op zal breken. Behalve als het heel goed met je gaat en/of je uitermate tevreden bent met jezelf. Maar solidariteit en maatschappelijke cohesie zijn geen luxeproducten in een vrije, open samenleving. En een sociaal contract kun je niet op individueel niveau afkopen.
 
 Dit Land is écht Kapot Stuk.

Slepend

 Weer een klap geld betaald voor een auto, die al twee jaar in garages verwijld. Tijd om die knoop eens nader te bekijken. In oktober of zo moest ik iets met een key-code. Zou 65 euro kosten of iets dergelijks en was nodig om het geheel van de Peugeotmotor weer samenwerkend te krijgen. Een paar keer het internet afgestruind maar verder dan de code om je (verloren) sleutel na te maken, ben ik niet gekomen. En mij leek dat niet wat gewenst was. D'r zijn meer codes, maar die zouden op de een of andere manier in/op de auto/motor zelf terug te vinden moeten zijn. Door dewinter, mijn fysieke beslommeringen en de Covid-heisa is de boel vervolgens gaan versloffen.

 Maar weer een keer achter aan gaan. Mijn hobby. Achter mensen en zaken aan moeten gaan. Volgend jaar moet het ding of weer rijden of niet meer mijn eigendom zijn, zodat het tamelijk belachelijke belastingbedrag niet betaald hoeft te worden. Het idee om de kar weg te doen, staat me nog steeds niet aan, maar de huidige situatie is ook niks. Net zoiets als dat huis in Frankrijk, of inmiddels misschien wel bouwval, waar ik maar niet vanaf kom. En dat zou ik wel graag kwijt willen.

 Je zou verwachten, dat na twee jaar afwezigheid wel zoiets als relativerende afstand is ontstaan. Maar niet, dus. De emotionele waarde weegt nog steeds tegen tijd, geld en moeite op. Ik wil die belasting best betalen, maar er dan ook in kunnen rijden. Bovendien houdt die belasting volgens mij na 25 jaar op en daar zit de Peugeot dicht bij in de buurt.

Kweekvijver

 110 x 58 x 62 cm. Leek me een onding om te vervoeren. Maar er zijn slimmere mensen dan ik. Je gaat geen lucht inpakken. Netjes in onderdelen, verpakt ik twee overzichtelijke dozen met daarin verbazingwekkend weinig lucht. De propagator. Eindelijk de administratieve Brexit-hordes genomen en thuis bezorgd.

 Het ding gelijk in elkaar gezet met plastic of in elk geval kunststof boutjes en moertjes. Mooi doorzichtig, naar het schijnt niet vergelende panelen met ruime ventilatiemogelijkheden en dito deksels. Groot. Groter dan ik me bedacht had. Nu is een meter tien gewoon een meter tien, maar toch. Komt goed uit. Geen tweede nodig, wat ik wel ff heb zitten denken. Twee groei-led-lampen van een centimter of 90 erop en de bak met een verwarmde bodem met thermostaat. Niets staat het kweken van een oerbos nog in de weg.

 Van het vullen is vandaag niets terechtgekomen. Het vrijmaken van de tijdelijke (?) plek heeft die tijd in beslag genomen. Morgen eerst zien hoeveel potjes erin passen en dan een verdeling maken qua vulling. Wel al tuinaarde geregelde. Niet wat ik eigenlijk wilde, maar in Agnita is water bij de wijn haast standaard.... Ik bedenk me ineens, dat ik volgens mij onlangs die speciale zaaigrond al in Sibiu gekocht heb. Dat zou helemaal stom zijn. Morgen als eerste checken of misschien nog voor het slapen gaan om me van een rustige nacht te verzekeren.

Rijlust

 "Sometimes the best therapy is a long drive and good music"

 Een waar woord als er wegen in de buurt zijn die lekker rijden. Hier is dat een stuk minder dan dat in Frankrijk het geval was. Le Chalard - Thiviers tussendoor was gewoon kicken. Misschien is het hier ook een kwestie van minder de behoefte hebben om op een dergelijke manier achter het stuur te kruipen. Maar als, dan is Coves - Sibiu te eentonig. Coves - Sighisoara en Coves - Médias komen in de richting maar zijn het niet echt. Eigenlijk haalt alleen Coves - Fagaras het gewenste niveau (net niet) waarop ontspanning door het rijden en de spanning van de weg elkaar ondersteunen.

Voorwaar

 Gaat het vandaag gebeuren? Krijgen we vandaag de omslag? De ergste kou is uit de lucht. Voor het eerst sinds dagen geen sneeuw. Morgen overdag boven de 10º C en vandaag schijnt de opkweekbak te worden geleverd. Genoeg kleine zetten in de rug om opgang te komen? Morgen en wie weet ook vandaag al spitten. Zaterdag planten, poten en zaaien. Dat laatste zowel buiten als binnen. Zien op de opkweekbak werkelijk zo fenomenaal werkt als gepresenteerd. Sneller, want verwarmd, sterker, want verlicht.
 
 Het belangrijkste is echter, dat je in en uit huis kunt lopen zonder het ritueel van sjaal, jas en in de ochtend handschoenen. Snel ff dit halen, dat terug leggen, het een verzetten en het ander naar binnen halen. Dat de deuren als het ff kan weer open staan. Dat zal niet eerder dan volgende week zijn.

 Eindelijk! Feest. Laat de kurken knallen. Ben ik morgen uitgesteld. Lijkt me niet de bedoeling. Alles met mate, dat was altijd al wel zo maar nu kan het niet eens meer anders, al zou ik willen.

woensdag 24 maart 2021

Uitstel

 Kom op. Tijd dat de tuin aangepakt kan worden. Ik roest vast. Mijn stimulans om aan de gang te gaan, laat te lang op zích wachten. De buitentemperatuur heeft nog niks van de voorjaarsverleidelijkheid. Vier, 5 graden zijn geen temperaturen om er eens lekker tegenaan te gaan in de tuin. In het weekeinde lijkt dat te gaan veranderen. Het zou tijd worden. Echt!!
 
 Het heeft zo z'n voor- en nadelen een weersafhankelijke hobby. Met borduren werkt dat anders. Ook met puzzelen. Zelfs met lezen. Tuinieren is als terrashangen. Het kan maar een deel van het jaar. Lockdowns en avondklokken ff buitenbeschouwing gelaten. Misschien straks een tafel en een paar stoelen in de kas zetten. Moet dan nog iets verzinnen voor het kijkgenot. Misschien biedt een boek daar uitkomst om de gaten op te vullen tussen de momenten, dat de buurvrouw voorbij sloft.

 Ik loop denkbeelding rondjes om de spieren warm te houden. Scherp en schoon mijn gereedschappen. En heb al twee keer de pootuien door mijn handen laten gaan om de mindere gevallen er tussenuit te halen. Het plannen maakt stokt. De plannen staan in de file. Zolang de eerste paar niet uitgewerkt worden zal de rest op hun feitelijke invulling  moeten wachten. Als ze zouden kunnen grommen zouden ze het doen.

Overbodig?

 Het zat er in. De bijna gehypete update is niet echt aan mij besteed. Doe mij maar gewoon een lap Europa extra. Daar doe je mij een groter plezier mee dan met een realistischere lichtinval, waar je nauwelijks iets van ziet en mocht het al zo wezen, je er binnen no time aan gewend zult zijn. Misschien is een zonnige dag nu helderder. Misschien.

 Wat me opviel was meer schaduw/zon effecten in de bestuurderscabine. Niet iets om warm van te worden. Bijkomend nadeel; je kunt de dashboard indicators als snelheid en zo vaak niet goed zien. Verder is het grootlicht een beduidend stuk minder 'groot'. Mocht het al realistischer zijn, het gaat ten koste van het zicht. Misschien maar alle schijnwerpers aangooien bij een volgende nachtrit.

 En dan zijn er mensen die in hun commentaar hopen dat de weinig realistische grasweergave in de berm in de toekomst verbeterd kan worden .... Ach, het is maar waar je je prioriteiten legt.

Foutje?

 Een van de bronnen om me een beetje op de hoogte te houden van het belangrijkste nieuws in Roemenië is de website romania-insider.com. Daar vandaag een artikel met de kop:
 
 EU contributes EUR 726 mln to Craiova-Pitesti highway
 
 'Contributes' betekent volgens mij 'bijdragen aan'. Maar ergens klopt daar iets niet, als verderop in het artikel staat:

 "The 121 km expressway is split into four sections, which have already been contracted. The combined cost of the four sections is EUR 650 mln, according to data centralized by Economedia.ro."
 
 Blijkbaar betaald de EU alles en nog meer ook. De corruptie mee ingecalculeerd??

Overdonderd

 De winter heeft zich klaarblijkelijk voorgenomen om vol te houden tot de laatste snik. Vanochtend weer opgestaan in een hernieuwd gewitte wereld. De sneeuw gaat het middaguur ws niet halen, maar het ochtendbeeld is Kerstachtig. 

 Honden vrijgelaten. In de eerste wilde minuut ging iets mis met Prada. Ik zag, dat ze in volle vaart een fruitboompje bij een van de buren schampte in haar poging Mopke voorbij te stuiven. Maar er moet meer zijn geweest. Ineens klagelijk gepiep en een duidelijk verwarde en erg timide Prada. 
 
 Ze kwam aarzelend in mijn richting terwijl de andere dames al ver weg waren. Verwond was ze niet. Niet zichtbaar. Geen bloed. Geen gehink. Wel compleet van slag. Snel liep ze weer alsof alles oké was maar van het normaal gesproken wilde enthousiasme was vandaag weinig te merken. Ze bleef in mijn buurt, hield de anderen in de gaten maar rende er niet achteraan.

 Op de terugweg liet ze zich gewillig aanlijnen en liep gedwee mee. Ze moet welhaast enorme geschrokken zijn, vergelijkbaar met het aanraken van een schrikdraad onder spanning. Iets uit het niets. Trekt ws bij in de loop van de dag.

1.40

 En daar komt eindelijk de langverlangde update van ETS2 binnen. 35 minuten en dan rij ik in een andere wereld rond als ik de verhalen uit de afgelopen mndn mag geloven. Het zat er al een tijd(je) aan te komen en gisteren na afloop van mijn rit geen nwe lading genomen en mijn truck in één van mijn eigen garages geparkeerd. Ostrava. Het hoofdkantoor in Praag was nog mooier geweest maar dit was ook al aardig.

 Nu is het afwachten hoelang die 35 minuten gaan duren. Langer, dat is een ding wat zeker is. Bij die downloads van tegenwoordig tikt de hele tijd een klok mee om aan te geven hoe lang het ongeveer gaat duren. Maar die klok springt voor- èn achterwaarts. Die 35 minuten kan uiteindelijk rustig een uur zijn.

 Ik ben werkelijk benieuwd of ik op het eerste gezicht een verschil ga zien. Ik geloof dat niet zo. Het wegenpercentage zal al wat verwateren omdat de grensplaatsen in Frankrijk toegevoegd worden om straks de overgang naar Spanje mogelijk te maken. Eindelijk beweging. Nu in mijn eigen wereld nog!

dinsdag 23 maart 2021

Retour?

 Ineens zit ik weer in Frankrijk. Guerèt, Montluçon, Limoges, Perigueux, Brantôme, Toulouse, Beauvais. Nee, geen Parijs. Wat is de trigger? Het kan onmogelijk het in behapbare brokken snijden van varkensspek zijn om het in de vriezer te stoppen. Waarom blijft dat deel van mijn verleden aan mijn deur kloppen. De rest houdt zich koest, zoals het hoort.

De periode die door deze plekken vertegenwoordigd wordt heeft erin gehakt. Maar dat heeft Utrecht ook, op meerdere manieren zelfs. Toch is Utrecht ver weggezakt, naar de achtergrond verdwenen. Het Utrecht, wat me mn bij staat, is het Utrecht van de bezoekjes aan Nederland sinds ik dat land de rug toe heb gekeerd.

 Frankrijk zit blijkbaar dieper. Is meer verweven met. Met wat? Is het de droom, die voor het grijpen lag en wist te ontglippen? De OudeGracht ontsteeg de werkelijkheid toch ook best wel. En wat ik hier met Mariana voor elkaar heb gebokst is ook niet bepaald mis. Maar toch, toch. De Frankrijkperiode is een aparte grootheid geweest. Hors categorie, zoals de Fransen zeggen. Moeilijk met de rest te vergelijken.

 Verlang ik er naar terug? Nee, absoluut niet. Dat is meer op het eindspel gebaseerd dan op de manier waarop het begon. Waarom blijft de bal dan steeds weer terugkomen? Wil ik terug? Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Toulouse, oké en natuurlijk Parijs (en dus Beauvais) maar dat zijn weer andere grootheden.

Hapklaar

 Koken! Maar wat? Als ik het gebrek aan menufantasie als teken mag duiden, dan ben ik ver weg van waar ik zou willen zijn. De koelvitrine met hapklare brokken zou momenteel mijn favoriete hoek van de supermarkt zijn .... als Penny zo'n hoek rijk zou zijn. Ze hebben wel iets maar dan veelal met vlees wat nou net niet de bedoeling is of gewoon zo onaantrekkelijk, dat ik naar de friettent wil, die ze hier ook niet hebben.

 Patatje oorlog met een frikandel speciaal. Hoelang is de laatste keer geleden? Volgens mijn moet het ergens in de pré-historie zijn geweest. Altijd maar La Prut is verre van alles. Tijd dat er een goede Italiaan, Chinees, Frans en een echte luxe tent in Agnita komt. Het is niet de eerste keer, dat ik het gebrek aan variatie vervloek. Typisch dat dat altijd is, als ik zelf ook niks bijzonders weet te verzinnen.

 Misschien eindelijk iets met malai, maisgries verzinnen. Polenta, maar dan op z'n Roemeens; mamaliga. Staat hier al jaren een grote pot met dat spul en ik heb er werkelijk nog nooit iets mee gedaan. Nog uit de tijd, dat ik dacht, dat Mariana's enthousiasme bij het inkopen een voorzet voor een goed gekookte maaltijd was. Inmiddels weet ik beter en moet dus zelf iets met al die maiskruimels

Alternatief?

 De medicijnen gecheckt. De beste man denkt in een heel andere richting dan ik. Weinig schokkends aan de hand, als ik hem moet geloven. Laat ik dat laatste nou niet doen. Let's give it a try en daarna zien we weer verder. Zou niet verkeerd zijn als hij gelijk heeft, zou alleen niet weten, waar hij dat op baseert. Toch al niet zo'n bijster beste ervaringen met de diagnoses van huisartsen.

 Geef ik de beste man de kans gelijk te hebben of steek ik in feite mijn kop in het zand? Over een paar weken weeet ik het antwoord. In de tussentijd bemoei ik maar lekker tegen de tuin aan. Met de kop in het zand en de handen in de kletsnatte klei.

Knap?

 Na mijn korte uitleg staat hij op, wast hij zijn handen, vrgt nauwelijks nog iets, checkt nog minder, gaat terug naar zijn bureau, schrijft een recept uit. Voilá. Mijn huisarts moet helderziende zijn.

Uitloop

 Wit! Het begint te vervelen met die hardnekkigheid van de winter. Het ziet er naar uit, dat ik dit jaar start in een besneeuwde tuin, als dat zo doorgaat. Ik geef het nog een paar dagen en anders moet het maar. De gevallen sneeuw stelt weinig voor. Het is meer het idee waar je ff doorheen moet. Ik hoef niet eerst een meter sneeuw te ruimen. Je praat over mm's, aan elkaar geklitte vlokjes die onder de juiste hoek bekeken het idee geven, dat het een aaneengesloten sneeuwdek betreft. Mijn ongeduld maakt de problemen. Ik voel me tegengewerkt. Verkeerd gevoel.

 Er hangt nog meer sneeuw in de lucht. Deze week maar gewoon overslaan. Weer een week overslaan. Het bespaart me de ergernis niet maar wel de frustratie. Maandag aan de slag. Dinsdag dan direct weer andere dingen te doen en dan hopelijk de rest van de volgende week de rust, tijd en meewerkende omstandigheden om aan de slag te gaan. Laat het geen aprilgrap zijn.

maandag 22 maart 2021

Roman(tisch)

 "... en ze leefden nog lang en gelukkig." Daar eindigde het boek nog net niet mee, maar het had als einde niet misstaan. De rest was ook niks bijzonders. Verwondert me, dat ik het uitgelezen heb. Tenminste, als ik even vergeet, dat ik de nodige alinea's en meer ook heb overgeslagen. Deels een kwestie van voorspelbaarheid en deels het overbodige van achteraf invullen wat als resultaat al benoemd is.

 Het wordt tijd voor een echt boek, schrijverij die aanzet tot denkwerk, de fantasie prikkelt en onvoorspelbaarheid de ruimte geeft. Ietwat complexer taalgebruik zou ook geen kwaad kunnen. Het leven draait om een hoop meer dan verliefdheden en gebroken harten. Je zou een rek vol hebben staan met dit soort zg romans.

 Ondanks alles heeft het boek me twee avonden van de straat èn vanachter de PC vandaan gehouden. Het erge is, dat ik ws over tien jaar nog weet waar het over gaat, als ik het onverhoopt nog eens ter hand neem. Dat kan ik van Eyeless in Gaza van Huxley niet zeggen. Zal aan de langere tijdsduur liggen, die sinds het lezen is vergaan. Ahum! De eenvoud van de voorspelbaarheid. Je slaat één toets aan en de melodie volgt als vanzelf.

Uitstellen

 Ipv regen is er af en toe zon. Ik laat me niet verleiden. Door met het handen vrij maken voor de rest van de week. Afwas, boodschappen en dan is het de bedoeling om een paar administratieve sleepsels aan te pakken. Moeilijk voorstelbaar dat dat nu ineens zou lukken, maar het moet gewoon. Al dat voor me uit schuiven, is niet vrolijk makend. Waarom ik het doe, weet ik ook niet.

 Daar was laatste een artikel over in de VK. Dacht ik eindelijk eens bewust een artikel te lezen, hadden ze het gereserveerd voor hun abonnees. Ach ja, heb me getroost met de wetenschap, dat het in zulke stukken zelden verder komt dan het intrappen van een paar open deuren. Op de een of andere manier zijn het appels, die je zelf zuur maakt totdat het beren worden en tenslotte bergen. En dat heb je jezelf tuk en van een mug een olifant gemaakt, waarvan je het bestaan probeert te ontkennen.

 Afgraven waar ooit een losse pols voldoende was geweest. Het leven zou zoveel makkelijker zijn als je het niet altijd met jezelf had te stellen.

Groeiverlangen

 De laatste tuinwerkloze dag? D'r is regen gemeld voor vandaag. Vanaf morgen is het droog/droger en klimmen dag- en nachttemperaturen omhoog. Vanaf het komende weekeinde gaat het snel. Eindelijk lijkt het voorjaar zich te laten gelden. Natuurlijk wil ik straks alles in één keer. Zaaien, poten, spitten, planten. De dagen zou tijdelijk opgerekt moeten worden tot 48 uur om een inhaalslag mogelijk te maken. 
 
 Laat de tuin er nu net zijn om je niet in de stress te verstrikken en te onthaasten, je over te leveren aan het natuurlijke ritme van groeien en bloeien en meer van dat semi-zweverige gedoe. Ff die eerste aandrang over me heen laten komen en dan rustig verder. Twee handjes, een paar uur per dag en dan zien hoever we komen. Zo heel veel kan er nog niet zonder plantenkas. Dus tijd genoeg om al die bijkomende activiteiten bij de kop te pakken? Ik mag het hopen.

 Laat DHL opschieten met die opkweekbak, dan is al een kleine inhaalslag mogelijk. De enige onvoorspelbare factor zal mijn fysiek zijn. Zo in z'n algemeen en voor het deel waar ik achteraan moet. Met alles wat 'moet' en kan gebeuren wordt het een spannend seizoen

Wild

 Dat er iets in de beek zit, is al zeker twee jaar duidelijk. Zo af en toe is een plons te horen, als ik met de honden bij de beek aankom. Ik zie dan niks. Wat het geluid gemaakt heeft, moet onderwater zitten. De hier en daar omgeknaagde boompjes maken dat de keuze niet zo groot is van wat dat mysterieuze dier zou moeten zijn. Maar zien is weten en gezien heb ik niks. Tot vandaag.

 Natuurlijk hadden de honden het dier eerder in de gaten dan ik. Dat maakt de situatie niet makkelijker. Ondanks het getrek en geblaf kon ik het dier goed bekiijken. Het zat aan de overkant een meter of vijf bij ons vandaan. Donker rood/bruin. Grote platte staart. Een heuse bever. Een grote jongen (of meisje). Van de kant in het water en verdwenen was ie. Duurde eventjes voordat de honden dat accepteerden.

 Te midden van al dat afval wat in de beek en op de oevers wordt gestort, is dus wild leven mogelijk. Mariana had dat idee een aantal jaren geleden al een eind stroomopwaarts op een veld van de familie langs de beek. Minimaal twee burchten dus. Ik neem tenminste aan dat één van de verstoppingen in de beek zijn stek zal zijn. Volgens mij graven ze zich niet in de zijkanten. Maar ook daar is iets geweest deze winter en dat iets is onlangs ingestort en bleek een aardig groot gat op te leveren. Je zou je bijna in bevers gaan verdiepen.

zondag 21 maart 2021

Flutjes

 Een nw boek ter hand genomen. Weer zo'n veredeld bouquet-reeks geval. Ik moet wel in een ontzettende beroerde bui zijn geweest, toen ik in de Mayersche in Aken mijn aankopen heb gedaan. Jaren geleden, moeilijk het exacte moment terug te halen. Moest zelfs onwillekeurig kijken of ik niet een vervolg van het vorige boek te pakken had. Zelfde formaat, Frankrijk, restaurants, koken, liefdesperikelen en ongetwijfeld een happy-end. Maar nee, andere schrijver, man zelfs en andere uitgeverij.

 Hoop niet dat al de boeken, het waren er nogal wat die keer, in hetzelfde genre vertoeven. Literatuur moet niet te voorspelbaar zijn, alles netjes uitleggen en in rozegeur en maneschijn eindigen. Literatuur mag, moet zelfs schuren. Het moet je bezig houden. Een werkelijkheid in slepen die je (deels) onbekend is maar niet noodzakelijkerwijs verzonnen. Meeslepend. Uitdagend. Hersenkrakend.
 
 Kortom wederom lichte kost. Ik zou het natuurlijk ook terug kunnen leggen. Vrg is of ik op het moment de zwaardere kost weet te waarden. Een stapel SF-stripboeken van de betere soorten zou ideaal zijn, maar ik behelp me met de liefde.

Variatie

 Nog een koffie en dan mijn hoofd breken over het koken. Net een varken geslacht staan de zes vleesloze weken in de aanloop naar de Pasen op de stoep. Het geen eieren, kaas, melk en zo slaan we weer mooi over. De vis beperken we wel nog tot de daarvoor voorgeschreven dagen. Ingewikkeld gedoe. Zes weken zwarte koffie als ontbijt ... ik moet er niet aan denken.

 Maar hoe gaan we die zes weken beginnen? Maak ik me d'r met een Jantje van Leiden vanaf of maak ik er net als start een klein feestje van. Ik dub. Soep met huisgemaakte (niet ons huis) vermicelli is een mooi begin. Niet teveel werk, smakelijk resultaat. En dan? Dan stokt de ideeënproduktie.

 Gebakken aardappelen met gestoofde, zoete wortels? Dat is het manco van dat vegetarisch koken. Dat zijn maar twee ingrediënten op je bord en voor mijn gevoel moeten dat er minstens drie zijn. Vlees is dan de simpelste oplossing. Ook als éénpansgerecht zou het het niet zijn als je het met slechts twee ingrediënten zou moeten doen.

 Een sauce kan helpen het gebrek te camoufleren. Beter is het opzoek te gaan naar een heuse aanvulling. Of maken we d'r een ovenschotel van. Kaas erover heen en klaar is camouflage nummer twee. Dan maar bonen uit de diepvries? En in welke smaakcategorie zit ik te denken? Naturel? Zoet/zuur? Scherp? Ik geloof het worden ingewikkeldere weken dan ze in de aanloop naar voorbije Pasen waren.

Smachten

 Ik wacht met smart op de update en de uitbreiding van ETS2. Zonder update geen uitbreiding. Die uitbreiding zou begin april uitgerold worden, dus die update moet er zo langzamerhand aan zitten te komen. Blijkbaar heeft de Bèta nog een hoop correctiewerk opgeleverd. Of ze houden de boel gewoon op omdat ze nog druk met de laatste loodjess van de uitbreiding zijn.

 Ik sta nu, nog steeds zonder GB, op 83,38% van hun wegenkaart van Europa. Dat zou behoorlijk moeten verwateren als Iberia erbij komt. GB weegt dan weer minder mee in het totaal. In theorie zou ik verder moeten komen dan die dik 83% van nu als ik heel Spanje en Portugal ben rondgekard. In tegenstelling tot het mindere gewicht van GB in het totaal van het wegennet, krijgen al die aparte kleine k*t-stukjes bij tankstations, afslagen en op industrieterreinen net meer gewicht. 100% bereiken is een vrijwel onmogelijke opgave, tenzij je je er helemaal op gaat richten om al die kleine, aparte kaartdelen mee te nemen in je ritten.

 Ik zie het al voor me. Sta je op zeg 99,89% en loop je je een ongeluk te zoeken naar die plekjes, die je nog niet bereden hebt, de afslagen die je nog nooit genomen hebt of die ene kronkel op het terrein van een tankstation die niet logischerwijs tussen pomp en uitrit ligt. Met mijn dik 80% ben ik meer dan tevreden. Als ik daar op weet terug te komen, mag Rusland uitgerold worden ....

Invulling

 Weer prachtig weer maar koud en bevroren ondergrond. Zondag. Niet dat dat er iets mee te maken heeft. Stemming heeft nog geen keuze gemaakt. Het is afwachten waar de onbestemde zwaarmoedigheid van gisteren is gebleven. Graag opgehoepeld. Eerlijk gezegd voelt het niet zo aan. Gelukkig is het zondag. Hoef niks. Moet niks. Voor iemand als Mariana geldt zelfs 'Mag niks', behalve ..... en dan komt een riedel uitzonderingen die haar in haar kraam passen.

 Nog een week dit weer en dan kruipt het kwik naar boven en duiken ook de nachten niet meer onder de nul. Tuinbonen in februari. Leuk, in Nederland misschien. Hier had ik dit jaar een pikhouwel nodig gehad om ze in de grond te krijgen. Het gaat hier gewoon 2-3 weken later beginnen dan een jaar geleden. Volgend jaar is dat alles te ondervangen met opkweekbak en serre cq plantenkas. 'Volgend jaar', niet het type gedachte dat op het moment aan mij besteed is.
 
 Dit jaar is het ff behelpen. Hoewel het de bedoeling is om de variatie in het aanbod te vergoten, blijft net als afgelopen seizoen de nadruk op de inrichting van de tuin liggen. Mijn twee sporenbeleid: bezig zijn èn vorm geven. Of eigenlijk vorm geven en toch al bezig zijn.

zaterdag 20 maart 2021

Versimpelen

 Het onbestemde heeft zich deels teruggetrokken. Gedaan wat ik me voorgenomen had en nu de avond invullen. Voor een nw boek is het nog te vroeg. Het vorige spookt nog door mijn hoofd. De herkenningspunten hebben hier en daar wat weten los te wrikken wat ik liever niet vrij had zien komen. Niks heftigs. Beslag op een onderstroom waaruit af en toe iets de dagelijkse werkelijkheid in weet te ploppen. Soms blijft het bij 'O ja' soms neemt het iets meer denkruimte in beslag.

 Gelukkig zijn er alternatieven. De kranten laat ik ff voor wat de laatste paar zijn. Dus dan maar een ritje maken? Misschien trakteer ik me wel op een video of staar een beetje naar het boekenrek. Een bad kan ook nog. En er is meer. Als je ff stil staat bij je mogelijkheden is het aanbod altijd groter dan je denkt.

 Een 'dom' spelletje zou wel wat zijn. Iets uit de oude doos à la Tetris of nog simpeler. Verstand op nul en gaan met die banaan. Wat dat betreft zijn ook de spellen op de Pc alleen maar gigantisch ingewikkeld geworden alsof het leven dat niet al voldoende is. De laatste versie van DOOM herken ik bijv. niet meer. Er zit nu een verhaal achter het eindeloos uit de weg ruimen van elkaar in monsterachtigheid overtreffende tegenstanders. Of je moet op letten, dat je op tijd naar de kapper gaat en je kleren wast ...

 Misschien eens opzoek naar een andere hobby. Borduren lijkt me wel wat. Soort van puzzelen waar je niet een gigatische tafel voor hoeft te reserveren. Of Lego, maar dan niet die voorgeprogrammeerde bouwpakketten. Gewoon losse stenen, platen en steentjes. Zoiets. Waarom kom ik hierop?

Afkerig

 Soms kan ik lyrisch worden van een spaghetti aglio, olio, peperoncino nu was het alsof het instant uit een pakje kwam. Wat het niet deed. De smaak, de waardering, dat is waar het aan schort. Zowel de weg als het doel wist niet op te komen voor z'n belang. Het gezelschap corrigeerde het deels. Zo meteen verder met de aanpassingen in de voorrraadskelder.

 Het 'Waar ben ik mee bezig?' bemoeit zich met alles op het irritante af. Rot op. Het helpt niet. Ik impregneer multiplex met lijnolie en tik tussen het drogen door op de toetsen. Ik hik. Slik de stroefheid en klooi verder. Troost is, dat veel erger niet waarschijnlijk is. Stil zitten dus, al is het figuurlijk en het onweer voorbij laten trekken. Straks hangt het spek netjes geordend. Dat is het iets voor vandaag en dan mag ik het verder voor gezien houden.

Doorzakken

 Het gedachtepallet kleurt weer knap zwart. Raar mechanisme toch. Ach, redenen hoef je niet te verzinnen, die zijn er altijd wel. Maar waarom nemen ze de ene keer de overhand en houden ze zich de andere keer koest? Ik ben zowaar bezig. Zit niet in een hoekje te kniezen. No triggers there, zou je zeggen. Maar toch, maar toch.

 Negeren maar. Meer weet ik er ook niet van te maken. Jammer dat de tuin alleen voor kijken en plannen ruimte biedt. Moet openstaan voor minder aantrekkelijke klussen, koken meegerekend. Een paar Duvels en een afknapper zouden wonderen kunnen doen. Helaas dat gerstenat niet in huis.

Gepopel

 Prachtige dag. Fris en zonnig. Tijd dat het weer eindelijk die stap naar het voorjaar maakt. De ooievaars zijn nu met z'n tweeën. Gisteren een bestelling fruitboompjes (en aardbeiplantjes) geleverd gekregen. Èn het bericht ontvangen, dat de opkweekbak eindelijk richting Roemenië onderweg is. Zou fijn zijn als het weer zich iets van deze positieve ontwikkelingen zou willen aantrekken en de kaders ervoor zou scheppen.
 
 Voor het moment staat de wei achter de tuin nog grotendeels onderwater, is de grond in de tuin voor de zoveelste keer bevroren en is een aangename werktemperatuur nog ver te zoeken. De pootuien liggen nog in de keuken. En de tijd om de braakliggende perceeltjes gebruiksklaar te maken krimpt met de dag. Het is die zondagmiddag, dat je je bedacht hebt om een stevige wandeling te gaan maken, voor het keukenraam staat en het buiten pijpenstelen regent.

 Ik voel me gedwarsboomd en dat is zo'n gevoel waar ik maar slecht mee om kan gaan. Ik zou het weer ... maar wat kan ik? Grrrrr!

Stilvallen

 De dreef zit er deze mnd niet in. Het stokt meer dan het stroomt. Meer overleven dan leven. Het ongerichte wachten op het onbekende. Je weet niet waarom. Je weet niet waarop. Je wacht. Eerst heb je het niet door. Dan is het bijzaak. En vervolgens kruipt het initiatievendodende wachten langzaam naar de kop. Zit je dan. Heb je het eindelijk door. Wat schiet je er mee op? Zowel met het wachten, als dat je door hebt waarmee je bezig bent.

 Ik ben.
 Ik wacht.
 Ik ben geweest.

 Als de omslag niet vanzelf gebeurt, is het straks weer in het nekvel grijpen, trap onder de kont en in beweging brengen. Gewenste beweging. Gerichte beweging. Initiatief. Resultaat. Niet dat in een slakkengang achter de feiten aan zeulen.

vrijdag 19 maart 2021

Verplaatsing

 De ham hangt in de kelder. Zes weken vroeger dan de bedoeling was. Schoongeschrob en voor mijn eigen goede gevoel nog eens ingesmeerd met pekel. De overtuiging, dat dit goed zal gaan. heeft een stevige deuk opgelopen. Voor het moment kan ik er verder weinig aan doen. Het is afwachten en als het nog verder misgaat is het enkel 'Jammer dan' en volgend jaar/volgende keer beter. Net als in de tuin als iets niet gaat zoals je je bedacht hebt. Volgend jaar zien we verder. Eigenlijk hou ik daar helemaal niet van. Maar om nou straks direct weer een varken te slachten enkel en alleen om het proces van een gedroogde ham onder de knie te krijgen, is ook weer zo wat.

Corrigeren?

 Het gaat niet goed.... met de ham. De koelkast is niet de juiste rijpingsplek. Schimmel maakt zich breed op de ham. Niks schokkends maar naar mijn idee veel te vroeg in het proces. Nadat ik het gisteren zag, me afgevraagd wat nu te doen is. Ik denk dat het schrobben wordt met pekel en eerder in de kelder hangen om te drogen.

 Hoewel je natuurlijk altijd voor een succes(je) gaat, heb ik bij het drogen van de ham van begin af aan een grote slag om de arm gehouden. Er zijn nu al dingen die ik de volgende keer anders zou doen. Mn het pekelen cq op zout leggen. Dat zou ik a. in eerst instantie veel royaler doen. Gewoon in een bak vol zout en daarna nog rondom bedekt door een zoutlaag langer laten liggen, voordat ik met het rijpingsproces begin. Zo'n ham is 2-3 zo dik als de speklagen, die ze van het varken snijden. Voordat het zout daar diep in doorgedrongen is, kost extra tijd (en extra zout?). Ook eerder in het winterseizoen er mee beginnen, zodat ik een paar mndn van de natuurlijke kou gebruik kan maken.

 Maar ik kan niet terug in de tijd. Nu voorwaarts. Schrobben, drogen en ophangen en verder in de gaten houden. Met de worst en het spek, die hangen te drogen, lijkt het allemaal goed te gaan. Het zou zonde zijn als de ham verloren gaat, maar dat is het risico van ontdekken.

Leeswerk

 Boek uit. Kleiner formaat dan normaal, als A5 normaal is en toch een aardig groot lettertype. Dan wil het wel met ruim 300 pagina's. Ze noemen het een 'Roman'. Een groot woord voor dit werk met een hang naar de stuivertjes versie. Het las lekker weg. Ik zal verder niet klagen. Met de hoeveelheid Frankrijk, restaurants en gerechten kwam het nog aardig dicht bij wat een tijdje mijn leven is geweest. Rest was te voorspelbaar om echt interessant te zijn.

 Vier uur aan de tweede en laatste sessie besteed en ik moet zeggen, vier uur lezen is minder vermoeiend dan 4 uur naar een beeldscherm kijken. Het was voorbij eenen voor ik het in de gaten had.

donderdag 18 maart 2021

Voorbode

 De eerste ooievaar van dit jaar gespot. Notabene in onze achtertuin. Ik was nieteens echt verrast. Het tafereel zag uit alsof het nooit anders was geweest. Het is de tijd ervoor. Het beest had beter onderweg een langere tussenstop kunnen maken. Blijkbaar houdt het instinct geen rekening met de weersverwachting. Vijf mndn en dan verkassen ze weer in zuidelijke richting. Vijf mndn waarin het nest gerepareerd, eieren gelegd, jonkies groot gebracht en doeiii, tot volgend jaar.

Trouw(en)

 Gisteravond in een boek verzeild geraakt.  Niet geheel onvoorzien. Het hing al een paar weken in de lucht. Geen zware kost. Herkauw nog steeds de restanten van Albinati's Katholieke School. Geloof niet, dat ik dat boek ooit ga uitlezen. Iets lichters genomen. Geen literatuur maar ook geen kwartjes-roman. Iets ergens er tussenin.
 
 Woorden stofzuigeren. Natuurlijk Duits. Iets over een vrouw die na bijna twintig jaar wordt ingewisseld voor een bijna twintig jaar jonger exemplaar en daar maar niet over uit kan komen. Veel herkenbaars, wilde ik zeggen, maar ik heb nooit in een dergelijke situatie gezeten. Veel Frankrijk, veel Parijs, dat maakt het sowieso herkenbaar. En het feit dat ik me zoiets niet kan voorstellen zal de herkenbaarheid alleen maar ondersteunen.

 Na zoveel jaren van de een op de andere dag alles wat je hebt aan de kant schuiven en -letterlijk- opnieuw beginnen. Het overkomt zulke mensen, als je ze geloven moet. Ik geloof daar niks van. En dan bedoel ik niet het gerouleer onder de 'sterren' van deze wereld, die met veel hoempapa elkaar het Ja-woord geven en een paar weken, mndn of hooguit twee jaar later weer uit elkaar gaan. Die moeten gewoon niet trouwen, tenzij het om het feest gaat. Nee, gewoon die mensen die zeggen bewust voor elkaar te kiezen, samen oud te worden etc. en dan gaande het traject afhaken, omdat het teveel moeite kost om die keuze gestand te doen. Ach, iedereen zoekt het ook maar uit. Het zou mijn manier van doen niet zijn.

Alternatief

 Zo'n dag waar ik mijn bed niet uitgekomen zou zijn ware daar niet de honden geweest. Niet vanwege een verkeerde stemming of andere ongein, gewoon omdat het bed aangenamer is dan de dag belooft te worden. Moet ik blij zijn met de honden, of net niet? Het hoort erbij, zullen we maar zeggen. Hondloos is na bijna twintig jaar mèt honden moeilijk voorstelbaar. Eentje was genoeg geweest, maar het is anders gelopen, zoals veel in je leven net ff anders loopt dan bedacht. En dan heb je je verantwoordelijkheden en die moet je niet ontlopen.
 
 Is me dat geleerd? Is me dat eigen? Heb ik me dat zelf bedacht? Geen idee. Als je je leven na al die decennia op een dergelijke manier wilt ontleden, heb je een leven extra nodig, vrees ik. Wat als .... eindeloos tijdverdrijf. Terug langs de kruisingen in je leven en een andere afslag dan de gekozene nemen. Een doolhof na een afslag of tig. Je zou niet eens meer terug weten te komen, waar je was toen je je overgaf aan het onzalige idee om te kijken hoe het ook anders had kunnen lopen.

 Je zou, ik heb het in diverse vormen al vaker bedacht, meerdere levens parallel aan elkaar moeten kunnen beleven. Zien waar je nu zou zijn als het leven geen ongeplande wendingen hadden genomen. Waarbij ieder van die andere levens natuurlijk ook hun kruisingen zullen hebben waar je voor een afslag moet kiezen, etc. Een beetje het verhaal van het schaakbord en de rijstkorrels qua mogelijkheden. Zoiets kun je beter vanuit je bed over je heen laten komen dan als je je door de honden in drie richtingen laat trekken.

woensdag 17 maart 2021

Tweespalt

 Mijn neus is leeg. Wat kan ik nu nog doen? Het blijft maar sneeuwen, maar zelfs als dat zou stoppen, zou ik buiten nog niks kunnen. Gisteren begonnen zich in het weiland achter de tuin al grote natte vlakken te vormen. Dat weiland staat straks gewoon onderwater. De tuin loopt er naar toe af maar ook in de tuin zal het grondwater vrijwel aan het oppervlakt komen. Dat duurt dagen voordat die spiegel tot werkbare diepte is weggezakt. Ik sta te popelen en zal dat nog wel ff blijven doen. Voorlopig, zeg de eerste twee weken valt er niks zinvols uit te spoken in de tuin.

 Qua timing hèt ideale moment om de DLC Iberia aan de Europese versie van ETS2 toe te voegen. Ik zou me te buiten kunnen gaan, zonder dat tuinwerkzaamheden last zouden kunnen ondervinden van een gebrek aan mijn aandacht. Vrees dat dit niet gaat gebeuren. SCS heeft niet de moeite genomen om naar mijn wensen te informeren. Straks sta ik in de tuin en wil naar binnen achter de Pc en/of zit achter de Pc en wil naar buiten om in de tuin aan de slag te gaan.
 
 Moeilijk te combineren bezigheden. Zelfs als ze gescheiden worden gehouden. Ga ik de nacht in, kom ik 's morgens mijn bed niet uit. Ga ik te lang door in de tuin, heb ik 's avonds geen puf meer om achter het stuur te kruipen.

Onbegonnen

 Drukke overgang van nacht naar dag. Iets in wat eerst een werfkelder leek maar al gauw een doolhof met kerkerallure. Iets restaurantsachtigs maar dan in de opbouw, terwijl nieuwsgierigen steeds weer ergens naar binnen wisten te glippen. Alles wat man was werd direct weer naar buiten gebonjourd, met vrouwen was ik wat coulanter, maar ook die moesten uiteindelijk de deur uit want zaten gewoon in de weg. Dat alles in een estafette-vorm. De een de deur uit, kwam elder een ander naar binnen....

Onverricht

 Gisteren is van enige opheldering niks terecht gekomen. Geen huisarts enkel de assistente was aanwezig. Mijn pillen kon ik krijgen, de rest moet maar ff wachten. Schiet lekker op zo. 

 Geen zin om thuis te zitten en naar Sibiu getogen. Beter wat geld laten rollen dan van achter het keukenraam naar het triestige weer kijken. Genoeg dingen op de aanschaflijstjes om de middag te vullen. Pas laat die kant op dus wat mij betrof zonder restaurantbezoek. Daar was niet iedereen het mee eens, maar zie .... de Goden waren met me. De restaurants waren voor wat het serveren binnen betreft weer gesloten. Niet het weer om op een terras te ga zitten, dus aan het eind van de middag, eigenlijk was het al avond, iets opgehaald en mee naar huis genomen.

 Op weg naar ons stekkie op het platteland zagen we de omgeving langzaam steeds witter worden. Dat is dus de hele nacht zo doorgegaan en gaat nog steeds zijn gang.

Verrassing

 Witter dan wit. Het zou zo een wasmiddelreclame kunnen zijn. Volgens mij is deze winter nog nooit zoveel in één keer naar beneden gekomen. Allemaal kleddernatte zooi. Geen lang leven bezworen tenzij het ineens zou gaan vriezen. Eerst wilde de winter niet beginnen. Nu weet hij niet van ophouden. Toch echt een ander begin van het voorjaar dan 12 mndn geleden.

 Honden maar weer vrij gelaten. Die vermaken zich wel in deze weersomstandigheden. Met het luisteren na afloop is het helaas een stuk minder. Rosa vond na een uur extra het vooruitzicht van een bak met voer aantrekkelijk genoeg om naar binnen te komen. Nog twee dames te gaan.

dinsdag 16 maart 2021

Drempeleffecten

 Andere prioriteiten vandaag. Zien dat we licht geworpen krijgen op de eigen onduidelijkheden. Minder rechttoe, rechtaan dan zon of regen. Dat de kas een paar weken later verrijst is het probleem niet. Het gaat er om of ik er nog van kan gaan genieten en zo ja, hoe lang. Het gitzwarte is er een beetje vanaf maar een optimistische toekomstbestendige levensbenadering is nog steeds ver te zoeken. Het enige positieve wapenfeit is, dat ik me niet meer zo beroerd voel, als in de aanloop naar het weekeinde. Een beetje het kiespijn- en wachtkamerverhaal als je je eindelijk tot het bezoek aan de tandarts heb aangezet?

 Geen idee. Nooit zo'n problemen met de tandarts gehad, nadat ik de zwaktes van het melkgebit had doorstaan. Een tandarts heb ik al in geen jaren meer gezien. Als je hier om een controle en schoonmaken vrgt, kijken ze je aan alsof ze het in Keulen horen donderen. Bij het laatste bezoek bij de 'nieuwe' cardioloog idem dito.
 
 Wat is het probleem?
 Gewoon, controle.
 Van wat?
 Bijvoorbeeld het hart?
 O ....
 
 Je hoort dan bijna de schakelingen, die zijn denk- en gewoontewereld moeten maken om aan het door mij gevraagde tegemoet te komen. Zien hoe dat straks bij de huisarts gaat als het om meer dan het verlengen van mijn farmaca-verplichtingen gaat.

Modderbaan

 Het zou een miserabele dag kunnen worden. Miserabel weer is het al. Regen is het niet en zal het ook nooit worden. Alles meer dan een paar druppels of een paar minuten is teveel. Het was al of nog steeds nat in de tuin en nu zie je het water aan het oppervlak blijven staan. De ondergrond krijgt de nieuwe aanvoer niet verwerkt. De tuinman in mij zucht een keer diep en vervloekt het weer.

maandag 15 maart 2021

Opstap!

 Noodgedwongen, raar maar waar, over de mogelijkheden gebogen om er tussen uit te gaan. Weliswaar nationaal, maar toch. Uit mezelf zou ik er op dit moment niet op gekomen zijn. Wat begint te dringen is de reeds eenmaal verlengde bestedingstermijn van vakantiecheques, die Mariana in haar laatste werkjaar heeft ontvangen cq in feite deels zelf betaald. Die dingen, bij elkaar met een waarde van 1450 Lei, moeten voor eind mei uitgegeven zijn, anders verliezen ze hun waarde.

 Geen zin om een week of zo weg te gaan. Teveel organisatie met de honden en ook de verkeerde tuintijd van het jaar voor een dergelijke afwezigheid van huis. Mariana de afgelopen mndn meermaals gevraagd zich tegen de mogelijkheden aan te bemoeien. Wat tot op heden niks concreets heeft opgeleverd. Waar ik precies moet kijken wat de mogelijkheden zijn, daar ben ik nog niet achter. Bij de cheques zitten reclametoestanden en daarbij oa een website, die daar weer in intermedieert en ongetwijfeld geld aan verdiend. Daar zal gegarandeerd niet het hele aanbod van cheques-accepterende gelegenheden bij aangesloten zijn.

 Ik moet verder zoeken. Dingen als restaurants in de directe omgeving of hotel/restaurants in de iets wijdere omtrek. Een nachtje wegblijven moet zonder problemen kunnen. De tijd dringt.

Opzien

 Nieuwe week. Zien of en wat die gaat ophelderen. Het is in grote lijnen minder heftig, maar weg is het niet. Ik heb het meeslepen weten af te kappen. Wat niet betekent dat mijn gedachten ineens een en al frivoliteit zijn. Probeer me met andere dingen bezig te houden.

zondag 14 maart 2021

Eentonigheid

 Zit nu in mei 2019. De stapel oude kranten slinkt hard. Mag wel op de rem trappen en wat zuiniger zijn. Het zijn juweeltjes, zoals ze tegenwoordig niet meer in je bus vallen. Let maar op, vrijwel alles gaat over of heeft een link met Covid. Een greep uit vandaag: Demonstaties op het Malieveld of Museumplein, avondklokperikelen, verstrekking en toediening vaccins, testen, besmettingen, IC-bezetting. En dan haal ik alleen de artikelen aan waar de aanwezigheid van het virus al in de kop terug te vinden is. In dit geval de onlinepagina van de VK, maar een FAS biedt hetzelfde troosteloze aanbod.
 
 Gewoon geen fatsoenlijke achtergronds artikelen meer over niet-virusbesmette onderwerpen. Net zo saai en weerzinwekkend als het bestaan met mondkapjes en straks de verplichting van een vaccinatiepaspoort. Misschien moet ik ze niet in de recyclebak mikken om ze later nog keer door te bladeren. Als de huidige toestand nog lang duurt krijgen voorheen oninteressante artikelen alsnog glans.

 Als dat straks ook zo doorwerkt in de boeken hoef ik de eerste jaren geen boek meer te kopen. Is enkel de muziek nog een duwtje in de rug om de tocht naar Nederland te maken.

Doorbijten

 Vanochtend het idee dat een deksel op mijn bestaan lag en ik had eerder de neiging om er verder onder weg te kruipen dan onder vandaan te komen. Nergens zin in. Geen trek, wat moeilijk koken is. Zo'n neerwaartse spiraal tot op de bodem. Wat bij de top een nadeel is, is hier een voordeel. Je kunt weinig anders dan zitten blijven of weer terug omhoog klauteren.

 Het koken was geen culinair hoogstandje maar goed eetbaar en vervolgens zowaar de tuin in. Het lijf niet blij, maar ik had geen zin om me daardoor op mijn kop te laten zitten. Het zijn geen perceelbrede meters geworden maar anderhalf uur goed en geconcentreerd gewerkt. Wortels blijven een ellende. Stukken minder dan bij de eerste bewerking maar toch.

 Naarmate het spitten vorderde was het meer en meer een kwestie van opboksen tegen de neiging om ermee te kappen. De opgave een tijd kunnen uitstellen, er uiteindelijk aan toegegeven. Er is meer gebeurd dan voor een riem onder de moraal nodig was geweest.

Grappig

 'Before I got married I didn't even know there is a wrong way to put the milk back in the fridge.'

Niet dat ik daar ooit tegen aan ben gelopen. Kan me tenminste niet herinneren. Het zijn eerder de vrouwen geweest, die deel uit hebben gemaakt van mijn leven en dan ook nog maar die paar, waarmee ik heb samengeleefd. En dan niet zozeer 'in a wrong way' als 'on the wrong place'. Dingen terugzetten waar je ze gepakt hebt. Dat is voor mij zooooo vanzelfsprekend, maar voor een hoop anderen dus niet. 

 Kom je dus in de situatie', dat je misgrijpt en moet gaan vragen 'Waar is dit?', 'Waar staat dat?' En als de veroorzaker dan zonder aarzeling zou kunnen zeggen 'Daar' dan was het nog steeds vervelend maar ietsje minder. Maar nee, die plek waar het gezochte is afgesteld is net als de oorspronkelijk plaats in de mist van de herinnering verdwenen. Zoeken, dus!

 Meer dan eens heb ik de betrokkene verdacht van een behoefte aan meer aandacht, maar vond dat steeds weer te mager als verklaring. Gewoon desinteresse. Als ik nu de afwas doe, moet ik bijv. met regelmaat vrgn waar de ontbrekende koffiekop of het wijnglas is. Zoeken ga ik nier meer. Of, ook een leuke, flessen terug zetten in de koelkast, netjes op hun plek maar met een slecht/scheef dichtgedraaide dop. Dat is feest als je gaat schudden.

Zonniger

 Prachtige dag aan de vooravond van een natte week. Ogenschijnlijk een dag voor in de tuin. Ik denk, dat ik het straks wel ga proberen. Of ik het uienperceel helemaal omgewerkt krijg is maar de vrg. Zou mooi zijn. Omwerken èn poten lijkt me puur theoretisch. Dat schuift dus naar de tweede helft van mrt.

 Ik zou er bijna aan toevoegen 'Als ik dan nog leef', maar zo diep als gisteren zit ik niet meer in de put. We gaan het van de week zien, mocht het al zo snel kunnen, en voor de rest is het afwachten en de fantasie in toom houden.

zaterdag 13 maart 2021

Invullen

 Met de nattigheid buiten en de orde binnen valt er al een paar dagen niks te doen. Zat de afgelopen dagen 's middags achter de krant. Onwennig was dat. Ik zou een nwe klus kunnen aanpakken, zoals het schoonmaken van de tuinkamer of nog een slagje groter de puntjes op de 'i' zetten in de slaapkamer. Zoiets kost altijd weer een aanloopje. Nog afgezien van de vrg of het in de huidige omstandigheden wel een slim idee is dan wel te doen is.

 Misschien eerst de laatste kruimels van de kleine klusjes bijeen schrapen. D'r moeten nog dingen te doen zijn. Het is een kwestie van kijken en indien nodig in- dan wel uitzomen. Het is als schelpjes rapen op het strand. Globaal is d'r niks te zien, maar als je beter kijkt, je aardwaarts beweegt, zie de eerste, dan de tweede, dan nog een, nog een, etc en voor je het weet is je emmertje vol.
 
 Als ik nou eens met de was begin, dan boodschappen doe, de eerste 25 l van 2020 bottel en een hangplek maak voor Mariana's spek dan zijn we aardig door de dag heen en kan ik me buigen over wat ik op zondag ga doen.

Afleiding

"Gaming makes you forget all of your problems for a while and you can't put a price on that."

 Ik ben er aan toe.

Vervroegen

 Maart had ik me gegeven om te zien of de fysieke ongemakken breid waren te verminderen of niet. Geloof niet, dat ik de mnd ga uitzingen. D'r komt eerder meer ellende bij dan verdwijnt. Het hindert in bewegen maar, erger, maakt de stemming er niet beter op. En die stemming wil vaak het doorslaggevende element zijn. De ziel zit weer onder de arm.

 Gisteren een paar uur op bed gelegen. Niet dat dat veel verbetering opleverde. Ietsje minder moe naderhand. Ik denk, dat ik de periode verkort tot na dit weekeinde. En dan zien wat d'r zo dwarsligt en hoe tijdelijk of niet het is.

 Ik heb er de hele winter voor gehad en nu, nu het absoluut niet uitkomt moet ik me met zaken bezig houden, die kostbare tijd kosten en de boel bovendien helemaal overhoop zouden kunnen gooien. Altijd weer die derden. Planning is iets, dat enkel en alleen van je wensenpakket zou moeten afhangen.

vrijdag 12 maart 2021

'Weggeblazen'

 Een poging ondernomen om in de loop van de middag, toen de zon verscheen iets in de tuin te doen. Te nat, maar daar is min of meer wel overheen te komen. Wat niet te doen was, was de wind. 1 en 2 in de voorspellingen is te doen. 3 is onaangenaam, zelfs als het echt warm is. 

 Ik neem aan, dat de waarden in Beaufort worden weergegeven. Ik kan nergens een verklaring vinden op de site van Weeronline. Te doen is dus 0 (windstil, nog altijd tot 1km/u), 1 (zeer zwak, 0,3-1,5 m/s) en 2 (zwak, 1,6-3,3 m/s). Daarna gaat het snel naar onprettig èn ongewenst, tenzij je van zeilen houdt. Hoop dat ik morgen en overmorgen iets meer geluk met weer en wind heb. Ik wil verdorie, die uien in de grond hebben en meer ook.

Goud

 Een krant uit april 2019. Wat een verademing. Uren zitten lezen. Het ene na het andere artikel uit diverse categorieën. Bij de versies van dit moment ben ik al blij, als twee artikelen het lezen waard zijn. Niet noodzakelijkwijs vrij van Covid-gezeur. De rest is Covid, Covid en nog eens Covid in Politiek, Leven, Economie, Geld & meer en Feuilleton. Zelfs Wonen, Techniek & motor, Reizen en Wetenschappen ontspringen niet altijd de dans. Misschien had ik het ding toch moeten opzeggen.

Ledig

De Dvd-misser is afgehandeld 'mit aufrichtige Entschuldigungen'. Het geld, tientje wordt via Amazon teruggestort en de Dvd hoef ik niet terug te sturen. Weet niet. Hier klopt iets niet. Het oogt allemaal erg tegemoetkomend en klantvriendelijk MAAR ik heb daarmee niet de Dvd, die ik had willen hebben. Leuk ook van dat niet-terugsturen, maar het enige wat ik met die schijf en bijbehorend doosje kan doen is het wegmieteren. Ik heb nu al tig keer de boel bekeken maar kan nergens een regiocode ontdekken. Gezien het belang van die code had die prominent op de voorkant mogen staan, lijkt me zo.

 De zoektocht kan kortom weer van voren af aan beginnen. Maar niet direct nu. Zo belangrijk was die Dvd ook weer niet. Nu direct weer gaan zoeken zou enkel zijn, omdat ik niet gekregen heb wat ik wilde en staat los van de feitelijke inhoud. FF een paar nachtjes laten zakken.

Hebberig

 Onder het kopje "Relationship today" op 9gag.com de wijsheid/ervaring:

 You can do 99 thing's for someone
 and all they remember is the one thing you didn't do.

 Nou, laat dat 'today' maar weg, dat is voor mij iets van alle tijden èn alle vrouwen die door mijn leven heen gefietst zijn. Behalve altijd opmerkingen over wat eigenlijk anders had gemoeten en/of vergeten zijn het vooral steeds weer die dingen die nog moeten. Altijd meer. Alsmaar oog voor wat nog moet en niet voor wat gedaan is. Nooit tevreden terug zien. Dat nog. En dan dat nog. Etc.

Roerig

 Wit. Modder. Wit. Modder. Wit èn modder. En maar roeren met die staart. In theorie zou het natuurlijk kunnen, maar sneeuw en werken in de tuin krijg ik niet gecombineerd. Komende week een hoop nattigheid en dan zijn we bij het einde van mrt en lopen we tov vorig jaar (en volgens mij ook het jaar daarvoor, maar toen heb ik de data niet bijgehouden) bijna een mnd achter.

 Afhankelijk van het weer dat volgt hoeft het qua groei nauwelijks of geen vertraging op te leveren. Het werk wordt wel op elkaar gepropt. Minder tijd voor een toch weer aardig beladen programma. Half mei moet de kas staan en minimaal drie en in feite vier nwe percelen gebruiksklaar zijn gemaakt. Mag blij zijn, dat ik er al een paar heb klaar liggen anders zou de vooruitgang gegarandeerd achteruitgaan dit jaar.

 Positief is, dat eindelijk het transport van de voorkweekbak in beweging is gekomen. Brexit-perikelen. Komende week in België, de week erna hier? Loont het zich dan nog om iets te proberen? En zo ja, wil ik na alle tegenslag op dat terrein ook nog het risico lopen, dat die de hemel in geprezen propagator eigenlijk helemaal niet zo bijzonder is? Ik heb ff om me dat af te vrgn.

donderdag 11 maart 2021

Enkelvoudig

 Stilstaan of hollen, ellende of euforie, blog of bezig zijn. Het een of het ander. Vandaag was het het blog niet. Ook geen euforie trouwens, maar zeker ook geen ellende. Gewoon bezig geweest. Voor flessenspoelmachine gefungeerd. Je vult ze, je leegt ze, met wat geluk kun je het schoonmaken bij omspoelen houden, maar vaak komt er meer bij kijken.

 Soda is het wondermiddel. Niet te lang in de fles laten staan (met water) want dan verschuif je het probleem alleen maar en krijg je een witte ipv een rode aanslag. Het houdt je kortom wel ff bezig. Weet ook niet waarom de ene wijn een hoop aanslag achterlaat en de andere niet. Misschien te vroeg op de fles gedaan? Ach, niet het moment om daar mee bezig te zijn.

Rijgen

 Weer winter. Weer helemaal wit. Niet de maart van de afgelopen paar jaar. 13 Maart gingen vorig jaar de pootuien en spinazie de grond in. Dat zou a.s. zaterdag zijn. Ik zie het er niet van komen. Dat zal gauw een week later worden en dan kijk ik ff over de nattigheid heen. La vie, la vie.

 Binnen verder kortom. Gisteren van het ene klusje in het andere gerold. te banaal om te benoemen. En waarom werkte gisteren wel, wat het meestal niet doet of niet meer doet? Het is een kwestie van dom doorgaan. Niet teveel nadenken. Ene klusje gedaan dan direct het eerste het beste alternatief aanpakken. Gewoon dat wat voor je voeten ligt. Je niet afvragen of het de beste keus is of het aansluit op of gelijksoortige onzin, gewoon oppakken en mee aan de slag gaan. En zo verder.

 Vooral ook niet pauzeren. Ff zitten. Dat geeft je gedachtenwereld de kans om te overheersen. Dan komen die vrgn er wel of vind je eigenlijk, dat je best wel moe bent, etc. Niks van dat alles. Gewoon A, B, C, D, E, etc. Geen idee waar ik gisteren geëindigd ben. Is ook niet van belang want ik hoef niet daar verder waar ik gestopt ben. Er is genoeg te doen. Gewoon beginnen.

woensdag 10 maart 2021

Foutje?

 Na toch alweer een paar jaar online bestellen heb ik nu volgens mij de eerste zepert te pakken, Van de vijf bestelde Dvd's of Bluerays kwamen er vier zonder problemen aan en waren ook wat besteld was. De laatste of vijfde had een uiterste leverdatum van 2 maart 2021. Besteld op 24 januari was dat al aardig aan de ruime kant. Het ding kwam vandaag binnen met de post. Nu is de post hier inmiddels een zeldzame verschijning. De vertraging zal dus niet alleen aan de verzender hebben gelegen. 

 Maar over een vertraging ga ik niet moeilijk lopen doen. Bij een eerst check viel me op, dat de ondertiteling niet in het Engels was. Dat maakte me 'stutzig'. Kon me niet voorstellen, dat ik die versie had besteld. Maar nog steeds iets van 'Soit, Frans kan ook nog, ook voor Mariana'. Maar vertrouwen deed ik het zaakje niet echt. 

 Ding in de speler gestopt .... verkeerde regiocode. Dan is het dus einde oefening. Ik had al, toen het spul nog in cellofaan zat, gekeken of ik zoiets aangeven zag staan. Kon echter niks vinden. Terug naar de bestelling dus en ook daar niks over een regiocode maar wel duidelijk aangegeven, dat de ondertiteling weldegelijk in het Engels zou zijn. En dan begint het.

 Onder de A-Z garantie val ik niet meer en ook terugsturen is geen recht meer, die termijn verliep op 6 maart, 4 dagen voor aankomst. Na wat zoeken een bericht naar de handelaar verstuurd. Die moet nu binnen 48 uur reageren. Daarna zien we verder of de handelaar het oplost of Amazon nog iets voor me kan betekenen. Ik vrees mijn vrezen.

Eigenen

 Eindelijk de laatste varkengerelateerde afwas de keuken uit gewerkt. Nu staat het zwikkie overgrote pannen en schalen in het gastenhuis in afwachting van een definitieve(re) plek. Het spul zal niet eerder dan over ruim 1,5 - 2 jaar mogelijk weer nodig zijn. Het mag dus ergens goed ver uit de weg weggezet worden.

 De keuken begint weer een beetje 'mijn keuken' te worden. D'r moet zo meteen nog iets met een berg lege potten in diverse formaten. Er komt in een aardig tempo het een en ander vrij. Ik ben er nog niet, maar de richting zit goed. Daar de komende tijd de diepvriesinhoud aan toevoegen en ik zou met een beginnende tuin nauwelijks meer naar de Penny hoeven ware daar niet de melk voor in mijn koffie.

Vanouds

 De dag begonnen met het terug in de fles(sen) stoppen van een legertje geesten. Alweer een tijdje geleden zo'n collectieve overval. Ben de laatste tijd niet eens speciaal bezig geweest met liggengebleven zaken. Natuurlijk dringt het voorjaar en heeft de winter lang niet het bedachte gebracht. Maar dat zat er bijvoorbaat dik in. So what?
 
 Die korte en donkere dagen zijn voor warme chocomel en puzzelen niet om te klussen. Dat weet je wel, wil je ook en ook weer niet. Resultaat is, dat geen van beide gebeurd. Het echte werk moet de komende mndn vorm krijgen. De ene klus moet opzwepen tot een andere. Buiten èn binnen. Zoals afgelopen jaar en als het kan dan nog net iets meer en beter en zo. Alles afhankelijk van lijfelijke en geestelijke toestanden, de enige echte bottlenecks.

Verzonnen

 Onthoofd worden, lijkt me geen pretje. Niet voor het lijdend voorwerp en niet voor de nabestaanden. Toch is de ene onthoofding lulliger dan de andere. Neem nu die décapitation van die Franse leraar van alweer de nodige mndn geleden. Blijkt nu, dat het hele verhaal wat er aan ten grondslag lag uit de duim van de leerling te komen, die de boel aan het rollen heeft gebracht. Dat hoofd is volledig ongegrond van het lijf gescheiden.

 Leugens, verzinsels met zulke verstrekkende gevolgen. Je zult ze maar op je geweten hebben. Hoe leef je met zoiets verder? Wordt je dan de rest van je leven schreeuwend wakker in de nacht. Komt dat pas op latere leeftijd? Of mis je een paar schakels in je hersenpan, waardoor helemaal niet tot je doordringt wat jouw kwaadwilligheid voor gevolgen heeft gehad?

 Is het als iets kapot hebben gemaakt als kind en ontluistert de scherven tegen elkaar aan te drukken? Het hoofd terug plakken kan wel, maar werkt niet. Dank jou verhaal een leven beëindigd zien. Als ik iets mag adviseren .... zoek een hoge brug op en let er wel op, dat je het tot je eigen persoontje beperkt weet te houden.

Kou

 Had ik gisteren toch minder voorzichtig met mezelf moeten zijn en een paar meter meer moeten doen. Hoewel .... het perceeltje zou dan ook niet 'af' zijn geweest. Het verschil zou enkel die paar meter zijn geweest. De 25º C in de plus, die ik hier een paar keer in maart heb meegemaakt, zie ik er dit jaar niet van komen. Nattigheid, net iets teveel wind. Ach, laat ik niet op de onmogelijkheden vooruitlopen.

 Binnen tutten vandaag. Ik hoef me nog steeds niet te vervelen, als ik de deur niet uit ga. Misschoen doe ik het weel, maar het hoeft niet.

Roerig

 Gisteren in de tuin staan werken, vandaag is alles weer wittig. Hoe was het ook weer met maart?

dinsdag 9 maart 2021

Verzamelen

 Vandaag de tweede ronde gedaan in mijn bijdrage aan schonere oceanen. Erg indirect via de beek en ik schat in de Olt, Donau, Zwarte Zee, Middellandse zee en dan de Atlantische oceaan. Geen technische hoogstandjes waar bergen subsidie in verdwijnen zonder dat ze echt werken. Gewoon een paar handschoenen en een 300 liter vuilniszak. Morgen is recycle-ophaaldag en kan die volle zak mooi mee. Een (tweede) druppel op een gloeiende plaat maar kleine beetjes moet je niet onderschatten.
 
 Een paar jaar geleden al een keer een aanloopje genomen maar toen niet doorgezet. Dat laatste ben ik dit jaar wel van plan. Iedere veertien dagen minimaal één zak. Waar ik vandaag begonnen ben, gaat het minstens nog tien zakken kosten, voordat het effect zichtbaar zou kunnen worden. Geen idee hoe dik die laag plastic flessen daar ter plekke is, dus voordat de plek 'schoon' mag heten zou het best meer zakken kunnen kosten.

 Praktische bijkomstigheid is, dat ik de beek over moet en dat lang niet overal met droge voeten kan. Zelfs niet als daar laarzen omheen zitten. Maar een plek gevonden. Dichterbij huis zou prettiger zijn. Niet voor het gewicht van zo'n zak flessen, meer voor het onhandige formaat. Kleinere zakken lijken me helemaal niet op te schieten en met meerdere van die tegelijkertijd wordt het dragen er ook niet handiger op. Ben benieuwd of het reacties gaat opleveren of beter nog: hulp!