Tot na negenen bezig en voor negenen alweer aan de slag. Kijk, dat is het gewenste ritme. Een paar van deze weken en de laatste loodjes, waar ikzelf invloed op heb, moeten voor het grootste deel aan de kant zijn.
De laatste kaders voor de keukenspots zijn gezaagd en kunnen gelijmd worden. Straks. Vanwege een combinatie van hoeken van 45º en 135º heb ik daar geen lijmklemmen voor en zal ik de delen handmatig op elkaar moeten drukken. Gelukkig bleek gisteren, dat ik de delen niet de gehele aanbevolen periode van 20 minuten aangedrukt hoef te houden. Maar ik gun me eerst nog een koffie en dat in het dorp!
Kan ik me ondertussen afvragen, wat maakt dat nu schijnt te lukken wat de afgelopen maanden maar niet opgang wilde komen. Puur een kwestie van omschakelen? Gewenningsperiode? Vorm van 'neerleggen bij'? Niet dat de verklaring zo belangrijk is, maar de rust waarmee ik bezig ben verbaast me vergeleken met de weerstand tegen en ergernis over vanalles en nog wat, wat maar niet wil(de) op de door mij gewenste wijze.
Laat het vooral voorlopig zo doorgaan, dat is het voor het moment het enige dat telt. De rest is min of meer gepsychologiseer. Een vorm van hersengymastiek voor een brein, dat geleerd heeft om zich bij alles af te vragen waardoor en waarvoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten